Een paar maanden geleden vroeg Jeroen van Geelen zich op dit platform af wat er mis was met Nederland als triathlonland. Een stuk waarin veel pijnpunten gesignaleerd werden en waarin veel vragen gesteld werden waarop een pasklaar antwoord niet zo één-twee-drie te geven is. Alhoewel het stuk hier en daar als wat ‘zuur’ werd ontvangen, werden er wel mijns inziens terecht vingers gelegd op enkele zere plekken.

In de afgelopen maanden vielen mij enkele andere ontwikkelingen op, waaruit ik in ieder geval meen te signaleren dat triathlon in Nederland in de lift zit. Wat namelijk te denken van het volgende lijstje:

• Een ongekend aantal van negen nieuwe evenementen (Zwolle, Schagen, Zandvoort, Ravenstein, Vlissingen, Vrouwentriathlon Utrecht, Purmerend, Westervoort, Woudenberg) die in 2011 nieuw op de NTB-wedstrijdkalender verschenen. Bijna waren het er zelfs tien geweest, ware het niet dat Rotterdam zijn ambities voor een ETU Junior Cup triathlon in de ijskast moest zetten. En wat we er nog bij kunnen optellen zijn de plannen voor het terugbrengen van de Eilandentriathlon na zo’n tien jaar van afwezigheid, en plannen voor een nieuwe cross-triathlon in Dalfsen.
  Natuurlijk zijn er in 2011 ook weer enkele wedstrijden van de kalender verdwenen (zoals Made, Leidschendam, Alphen a/d Rijn en de skeelertriathlon in Heerde), maar dankzij deze boost van nieuwe evenementen is er weer een (lichte) stijging in het aantal evenementen op de kalender, na een gestage dalende trend in de jaren daarvoor.
• Een aantal niet-lokale enthousiastelingen, waaronder Frank Heldoorn en wedstrijdspeaker Ruud de Haan, die (samen met enkele lokale) spontaan de handschoen oppakken voor een reddingsplan voor Stein, nadat deze wedstrijd van de kalender afviel.
• De toewijzing van zowel het EK Cross triathlon als het WK Cross triathlon aan Nederland.
• Het initiatief voor ‘Ironman Holland’, waarin vier partijen met interesse voor dat label hun krachten bundelen om de kansen te vergroten en elkaar niet onbedoeld in de wielen te rijden.
• De oprichting van Team4Talent, een triathlonteam met een geheel nieuwe en unieke invalshoek.
• En tot slot: de plannen voor een ‘Eredivisie Triathlon’, waarbinnen vijf wedstrijden volgens het Duitse Bundesliga-recept gaan samenwerken.

En wellicht mis ik nog wel wat. En als je daarbij nog bedenkt dat dat diverse triathlonverenigingen de laatste jaren qua ledental een gestaag stijgende lijn vertonen en sommigen ook op een historisch hoogtepunt zitten, is het duidelijk dat triathlon in Nederland bepaald niet stilzit.

OK, we zijn er nog niet, als je dit zet tegen de eerder gesignaleerde pijnpunten. Maar hoopgevend is het wel. Opvallend is in ieder geval dat er binnen één jaar zo veel interessante en vooral positieve ontwikkelingen zijn. Nog niet eerder in mijn herinnering heeft het binnen de sport zo gebruist van nieuwe initiatieven. Wat daarnaast aan het rijtje opvalt, is dat ze voornamelijk afkomstig zijn vanuit het veld, getrokken door enthousiaste en gedreven triatleten. Vaak wel met instemming en steun van de NTB, maar in geen van deze gevallen door de bond geïnitieerd.

Nu kun je dat laatste als negatief opvatten: waarom doet de bond het niet? We moeten ons wel bedenken dat onze bond qua bestuurs- en menskracht en geld zeer klein is en eenvoudigweg niet alles zelf kàn doen. Nog even afgezien van de vraag of dat dat wenselijk zou zijn. Net als in de gewone maatschappij is het naar mijn idee geen gezonde situatie als iedereen maar achterover leunt en wijst naar ‘de overheid’ of ‘de bond’ om alles maar op te lossen. Niet zeuren, maar zelf verantwoordelijkheid nemen, initiatief tonen en de handen uit de mouwen steken. Verbeter de wereld, begin bij jezelf (of beter gezegd: voor jezelf). Op die manier kunnen er veel meer bloemen bloeien. Zeker als de NTB goede plannen beloont met (actieve) steun. En dat gebeurt ook, weet ik uit eigen ervaring. De NTB kan eenvoudigweg niet zonder de actieve participatie van haar leden: verenigingen, organisaties èn atleten. Een open blik en een open mind is van beide kanten nodig.

Met andere woorden, aan de slag! Wel met een woord van waarschuwing: enthousiasme kan soms zeer besmettelijk zijn …

Zit er nog meer moois in de pijplijn? Let’s hope so. Zijn er nog andere signalen van groei, ondernemerschap en durf in ‘Nederland triathlonland’? Laat ze ons weten via de comments.