Ruud de Haan; wie kent hem niet? Samen met Wim van den Broek staat hij al meer dan twintig jaar eenzaam aan de top als triathlonspeaker. Er is bijna geen triatleet die niet ergens bij een wedstrijd door Ruud de Haan is toegesproken tijdens een wedstrijd of aan de finish. Inmiddels is hij de tel kwijtgeraakt, maar een veilige schatting komt toch makkelijk uit op meer dan zevenhonderd optredens bij triathlons, en niet de minste. Bij bijna alle grotere wedstrijden in Nederland is hij al jarenlang, soms zelfs decennialang, actief, vaak dan ook samen optredend met zijn vaste maatje Wim van den Broek. In de beginjaren deed hij nog vooral de wat kleinere wedstrijden en vervolgens samen met Van den Broek de wat grotere klussen, waarbij laatstgenoemde in het begin nog als mentor optrad. Maar al heel snel bleek dat de beide heren als Peppie en Kokkie bij elkaar pasten en elkaar prima aanvulden. Samen hebben zij in de afgelopen jaren al speakerend vele mooie dingen kunnen doen en is er ook een hechte vriendschapsband ontstaan tussen de twee.
2014 markeert een bijzonder jaar voor De Haan: hij is dan inmiddels een kwart eeuw actief als triathlonspeaker. Daarnaast heeft hij (terwijl hij zelf in het Zuid-Hollandse Middelharnis woont) zich een paar jaar geleden hard gemaakt voor het terug op de kaart zetten van de triathlon van Stein toen deze dreigde kopje-onder te gaan. Sterker nog: niet alleen staat Stein weer helemaal op de kaart, maar de organisatie is sterker dan voorheen opgeveerd en heeft nu ook de triathlon van Maastricht aan het activiteitenpalet toegevoegd. De hoogste tijd voor een interview met deze bevlogen wedstrijdspeaker.
Tri226: Nog niet zo heel lang geleden (2009) hing je de speakermicro aan de wilgen omdat je in het bedrijf stapte van een goede vriend nadat deze aan kanker was overleden.
Het was een hele moeilijke beslissing om aan te kondigen dat ik ging stoppen als speaker, het heeft me heel wat overwegingen en overdenkingen gekost en zelfs is er menig traan gelaten. Ik herinner me mijn laatste keer Stein en Almere nog als de dag van gisteren. Naar Stein was mijn overleden vriend een aantal keer meegeweest, en daar liep Henk Cals toen ook rond met de wetenschap dat hij kanker had. Aangezien ik ook Henk als een vriend beschouwde, gaf die wedstrijd de nodige emoties. Almere was nog veel meer bizar, samen met Wim de (naar ik toen dacht) laatste triathlon samen speakeren. De dag zelf goed doorgekomen, je richt je tenslotte op ‘je werk’, maar wel de hele dag allebei met een steen in de maag. Na het laatste slotakkoord door de micro daadwerkelijk even zitten uithuilen.
Tri226: Dit was echter – helaas voor jou – geen lang leven beschoren. Daardoor kwam je al snel weer terug als speaker. Hoe heb jij toen die periode beleefd?
Door omstandigheden, die ik vooraf ook absoluut niet had voorzien of kunnen voorzien, raakte ik mijn baan kwijt. Er was ook geen moment twijfel om dan ook zo snel mogelijk aan het begin van het nieuwe seizoen weer mijn hobby als speaker op te pakken. Ben toen een jaartje zonder werk geweest, maar heb die periode aangepakt om allerlei “leuke zaken” op gebied van management-trainingen en bedrijfspresentaties verzorgen te gaan doen.
Tri226: In 2011 volgde het nieuws dat ‘Stein’ van de kalender zou verdwijnen. Samen met Frank Heldoorn en een paar lokale enthousiastelingen heb jij de handschoen toen weer opgepakt. Hoe kwam dat zo?
Het op het allerlaatste moment niet doorgaan van de triathlon van Stein in 2011, door een besluit van het toenmalige bestuur, was aanleiding voor Frank Heldoorn, Harrie Impelmans (ex-voorzitter) en mij om de koppen bij elkaar te steken en te pogen een doorstart te maken. Veel vrijwilligers die al jarenlang aan het evenement waren verbonden, haakten heel snel weer aan en daarmee konden we in 2012 de herstart beleven van de Triathlon van Stein. In de afgelopen 24 jaren heb ik heel veel wedstrijden mogen speakeren en bij sommige organisaties is er een speciale klik gegroeid. Stein is er hier één van, en dit gevoel heeft mij dan ook doen besluiten om zitting te nemen in het bestuur van de Stichting, om er zo zorg voor te dragen dat deze mooie wedstrijd gewoon weer op de kalender zou prijken.
Gevoelsmatig best lastig; ik gil al jaren dat ik een onafhankelijk speaker ben en plots maak je deel uit van een organisatie en ben je dus tijdens zo’n wedstrijdweekend niet meer onafhankelijk, maar zelfs medeverantwoordelijk. Nog steeds krijg ik af en toe een verwijt dat ik mijn onafhankelijke positie heb opgegeven en mijn houding soms te veel “Limburgs” neigt. Ach, ik laat dat dan maar zo. Als ik naar het enthousiasme van de deelnemers in Stein kijk en de groei in het deelnemersaantal de laatste twee jaren, pluk ik daar mijn genoegdoening uit en leg ik dergelijke opmerkingen maar naast me neer.
Tri226: In no-time is ‘Stein’ gered en weer terug op de kaart gezet. Op de plaats waar het hoort: als een van de topwedstrijden in Nederland. Dat heeft ongetwijfeld veel energie en reistijd gekost, zeker gelet op het feit dat je bepaald niet in de buurt van Stein woont. Vertel er eens meer over. Wat hebben jullie toen allemaal gedaan, en wat heeft het allemaal wel niet gekost aan (tijds)investering?
Het op afstand mede-organiseren van een wedstrijd als Stein en sinds dit jaar Maastricht, kent nogal wat haken en ogen. Door de afstand (een ritje op en neer is al gauw zo’n 400 km) en belangrijker: het niet dagelijks kunnen meekijken in de keuken bij de daadwerkelijke uitvoering van zaken en het niet direct kunnen meebeleven van de lokale voors en tegens levert dat wel de nodige informatie-achterstand. Gelukkig is een telefoon geduldig, is er goddank internet. In de afgelopen twee jaar zijn er maar weinig dagen gepasseerd dat ik Harrie Impelmans niet gesproken heb. En door de mensen in de organisatie ter plaatse is er enorm veel werk verzet.
Tri226: Maar toch lijkt de animo voor de halve van Stein niet meer zo groot als vroeger, hoe komt dat denk je? Moeten we de oorzaak misschien mede zoeken in het feit dat er steeds meer 70.3 Ironman wedstrijden bijgekomen zijn en de non-branded wedstrijden daar onder te lijden hebben?
Door de grote brand van het winkelcentrum van Stein was de organisatie al in de jaren voor de doorstart genoodzaakt om het vertrouwde, centrale grasveld bij de in Stein te verlaten. Er moest toen een nieuwe finishlocatie gevonden worden, en in Oud-Stein vonden we deze voor de laatste twee jaar. Qua toeschouwers heeft dit bepaald geen positief effect gehad en een aantal jaren liep ook het deelnemersaantal behoorlijk terug. Gelukkig is qua deelnemersaantallen sinds de doorstart de trend weer omgebogen en konden we in 2012 en 2013 ons verheugen op een behoorlijke groei van het aantal deelnemers. Mede als gevolg van de toewijzing als wedstrijd van de serie Lotto Eredivisie triathlon.
Ik ben wat dat aangaat inmiddels jaloers op Wim van den Broek als het gaat om de triathlonbeleving in Oud Gastel! Wellicht het feit dat ‘lokale helden’ niet meer voorin meestrijden? Wellicht een verzadiging? Wellicht te lang te veel overlast gehad van afgesloten wegen? In de komende jaren zullen we zeker kijken naar mogelijkheden om de bevolking van Stein meer te betrekken bij dit prachtige evenement. Onderhandelingen met de gemeenteraad al in volle gang. Maar de grote groei in de deelnemersaantallen geeft aan dat Stein nog altijd een wedstrijd is die zeer geliefd is bij de atleten. Zelfs het samenvallen de laatste twee jaar met de wedstrijd in Oud Gastel, heeft de groei in deelnemersaantallen zowel in Stein als in Oud Gastel allesbehalve negatief beïnvloed.
Tri226: En vervolgens hebben jullie dit jaar het palet verbreed en vergroot met de toevoeging van Maastricht (en de omvorming van Stichting Triathlon Stein naar Stichting Triathlon Limburg). Hoe is je dat bevallen? En: hoeveel tijd kom je nu in een dag tekort?
Persoonlijk moet ik bekennen dat het mede-organiseren mij zwaar is tegengevallen. Naast mijn fulltime baan kostte de organisatie van wedstrijden mij zo’n 20 uur per week. Als dan Stein geweest is, denk je even de rust te hebben om bij te komen, maar niets is minder waar. Het aankomende debuut van de triathlon van Maastricht vrat opnieuw heel veel tijd. Dat gevoegd bij mijn grootste passie – het speakeren, waarvoor een gedegen voorbereiding wat mij betreft ook nog altijd een must is – gaf mij zeer regelmatig het gevoel het afgelopen jaar geleefd te worden door de triathlonsport. Binnen de Stichting Triathlon Limburg zullen daarom wijzigen worden doorgevoerd en zal mijn rol voor 2014 meer die zijn van adviseur en atletenbegeleider. De daadwerkelijke organisatie zal door de mensen ter plaatse worden gedaan.
Tri226: Maastricht is een schot in de roos gebleken. En jullie zijn er nog niet klaar mee, zo hebben we begrepen. Wat zit er allemaal nog in het vat qua plannen en ambities van de Stichting Triathlon Limburg?
We hebben dit jaar voor het eerst de triathlon van Maastricht georganiseerd. Deze eerste editie kende tal van verbeterpunten. Maar ik heb na afloop veel deelnemers gesproken die zeer enthousiast hebben gereageerd, ondanks de nodige haperingen gedurende de dag. Wat dat betreft is er voor editie twee nog veel werk aan de winkel, maar we weten ons gesteund door een zeer enthousiaste gemeente Maastricht.
Voor de wedstrijd in Maastricht bestaan er mooie toekomstplannen. Gesprekken met de gemeente Maastricht, het Huis van de Sport in Limburg, de Provincie, nationale en internationale organisaties zijn in volle gang om deze plannen al voor de nabije toekomst (2015) te realiseren.
De Stichting Triathlon Limburg kent nu dus twee wedstrijden en we willen deze allebei de komende jaren verder nationaal èn internationaal verder uitbouwen. Voor beide evenementen geldt dat op allerlei gebied gesprekken lopen met instanties, waarbij heel veel vertrouwen spreekt richting toekomst. Natuurlijk kennen wij ook de geruchten die de ronde doen over aansluiting bij Challenge, Ironman en andere internationale organisaties. Hierover kunnen – en willen – we op dit moment nog geen uitspraken doen, maar in de komende maanden zal meer duidelijk gegeven worden over de toekomstplannen. Zowel voor de wedstrijd in Stein als voor die in Maastricht.
Met het ontstaan van ‘Maastricht’ en het hernoemen van de Stichting Triathlon Stein in Stichting Triathlon Limburg is ook een gerucht de wereld in gekomen dat de organisatie van Stein zou worden afgebouwd en de bakens verzet zouden gaan worden naar Maastricht. Ik kan zeggen dat hier echter geen enkele sprake van is. Stein blijft Stein. En Maastricht is een nieuwe ent aan de triathlonboom in Nederland. Sterker nog, momenteel zijn er serieuze plannen om de wedstrijd in Stein verder uit te bouwen op internationaal vlak, waarbij met diverse organisaties (nationaal en internationaal) serieuze gesprekken gaande zijn. Binnen enkele weken denken we een uitgebreidere info hierover de wereld in te kunnen slingeren. Op dat moment zullen alle speculaties over verschillende mogelijkheden wat er met de triathlon van Stein staat te gebeuren meer richting gegeven worden en duidelijkheid verschaft.
Tri226: Je had ooit de ambitie om de triathlon van Dirksland weer nieuw leven in te blazen. Zit dat er nog in, of blijft het nu bij Limburg?
Aan Dirksland denk ik niet meer, nauwe betrokkenheid bij twee wedstrijden in Limburg is me meer als genoeg.
Dit interview was eerder afgenomen ten behoeve van een artikel in het eerstvolgende Triathlon226 Magazine. Echter, omdat we onlangs moesten constateren dat een bestendige frequentie in de uitgave van magazines al niet gehaald werd en ook in de nabije toekomst onvoldoende geborgd kon worden, is besloten om voorlopig de productie van het Triathlon226 Magazine in de ijskast te zetten. Dit artikel is daarom alsnog op de website geplaatst.
