Dat is de vraag die mij al een tijdje bezig houdt. De wedervraag die je dan kunt stellen is natuurlijk: wat wordt verstaan onder ‘wereldtop’? In mijn beleving is dat presteren op een niveau waarin je op de meeste wedstrijden waar je in start hoog in de uitslagen staat en voor de ereplaatsen kunt meedoen. En dan niet op age-group niveau, maar in de Pro categorie.
In de jaren ’80 en ’90 had Nederland een behoorlijk indrukwekkend aantal atleten dat op wereldniveau presteerde op eigenlijk wel alle verschillende afstanden in de triathlon. Zowel bij de mannen als bij de vrouwen. Atleten zoals o.a. Axel Koenders, Rob Barel, Mark Koks en Thea Sybesma draaiden mee op wereldniveau. En dat is slechts een klein aantal van de atleten die destijds internationaal kon meedraaien. Bij een EK of WK was Nederland in die begin jaren van de triathlon bijna verzekerd van successen. Een aantal jaren later werd het veld al minder breed met o.a. Frank Heldoorn, Wieke Hoogzaad, Dennis Looze en Erik van der Linden, Sander en Birgit Berk als atleten die nog wat in de melk hadden te brokkelen
Met het grootste respect voor ‘onze’ atleten van dit moment zoals Bas Diederen, Erik-Simon Strijk, Danne Boterenbrood, Rachel Klamer en Edo van der Meer, maar wereldtop kunnen we hen – helaas nog - niet noemen. Op dit moment is alleen Yvonne van Vlerken degene die aanspraak kan maken op die status, en in iets mindere mate misschien nog Heleen bij de Vaate. Waarbij de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we de OD-afstand en de LD-afstand niet meer met elkaar kunnen vergelijken. De tijd is veranderd en de sport geëvolueerd. Ik heb niet de illusie dat er nog atleten zijn die zowel op de LD als de OD kunnen scoren. Maar misschien gaat de Australiër Chris McCormack het tegendeel bewijzen. Hij heeft immers in 2010 de Ironman van Hawaii gewonnen en probeert zich nu voor de Olympische Spelen van 2012 te kwalificeren.
Maar terug naar de Nederlandse atleten. Waar is het misgegaan? Hoe kan het zijn dat we van een aansprekende triathlon natie terug zijn gezakt naar een land dat nauwelijks nog mee telt in de triathlonsport als we het op internationaal niveau bekijken.
Op geen enkele afstand doen we nog echt mee. Op de kwart hebben we internationaal geen echte toppers meer. Natuurlijk, we hebben de twee ‘import’ Nederlanders Jan van Berkel (Zwitser met NL paspoort) en Lisa Mensink (Canadese atlete met een NL paspoort). Zonder deze twee atleten ook maar iets te kort te willen doen, vraag ik mij af of dit nu de gewenste situatie is. Ben je dus niet goed genoeg om in je eigen (geboorte)land geselecteerd te worden dan maar naar het ‘home country’ van één van je ouders. Controversieel standpunt? Vast, maar het is zoals ik het zie. En nemen zij eigenlijk niet de plek in van twee andere ‘geboren’ Nederlanders die nu juist dat stukje extra ondersteuning nodig hebben om misschien wel die beslissende stap te maken. Dat komen we waarschijnlijk nooit te weten. Succesvol is het tot op heden ook niet echt gebleken. Wie herinnert zich nog Tanya en Wendy de Boer (Australische meisjes met NL roots die begin van deze eeuw voor NL uitkwamen, maar na enkele jaren van het toneel verdwenen)? En ook Jan en Lisa kunnen we geen wereldtop noemen.
Op de LD afstand is het met de Nederlandse inbreng wellicht nog droeviger gesteld. De Belg Marino Vanhoenacker schreef op 3 juli voor de zesde keer op rij de Ironman van Oostenrijk op zijn naam, dit keer in een nieuw wereldrecord. Een record wat hij een week later alweer kwijt was aan de Duitser Andreas Raelert, die de tijd verbeterde in de Challenge Roth. In deze zelfde wedstrijd verbreekt de Britse Chrissie Wellington ook maar weer eens haar eigen record en finisht ook nog als vijfde (!) overall. Vanhoenacker is niet de enige Belg die goed presteert op de lange afstand. Het is alsof daar na het wereldrecord van Luc van Lierde in 1997 een heel blik atleten is opengetrokken. Met Sofie Goos, Rutger Beke, Bert Jammaer, Frederik van Lierde (geen familie van Luc), Dennis Devriendt, de Vansteelant broers en Marc Herremans (door een noodlottig trainingsongeval is hij in een rolstoel terecht gekomen en is Benny Vansteelant veel te vroeg overleden). Op een niveau lager, maar toch goed genoeg om wedstrijden van het niveau van Almere te winnen en/of hoog te eindigen had je de Belgen Dirk van Gossum en natuurlijk Gerrit Schellens en nu zijn de atleten Axel Zeebroek en Bart Aernouts in opkomst. Maar ook de andere landen om eens heen hebben wereldtoppers op de triathlon. En op alle afstanden en dat ook al gedurende langere periode. In Duitsland zelfs meer dan er op twee handen zijn te tellen, in Engeland hetzelfde verhaal.
De conclusie is zoals die is. We doen internationaal niet meer mee. Maar wat zou de oorzaak zijn? Is het iets waar aan valt te werken? Of zit het gewoon niet meer in onze genen? Zijn de omstandigheden in het buitenland zo verschillend en blijkbaar zoveel beter als bij ons dat daar wel toppers opstaan en blijven opstaan en in Nederland de put is opgedroogd? Is het een gebrek aan een toonaangevende wedstrijd die –live - op TV wordt uitgezonden zoals een Ironman, een Challenge of een Londen Triathlon (een kwart triathlon waar meer dan 7000 deelnemers aan meedoen) zodat extra aanwas van nieuwe atleten wordt gestimuleerd? Feit is dat de triathlon in Nederland zeker een impuls heeft gekregen toen eind jaren ‘80 / begin jaren ’90 de AVRO een hele uitzending rondom de triathlon van Almere op TV uitzond. Toch lijkt dit net iets te makkelijk gezocht. België heeft immers ook al jaren geen aansprekende hele triathlon meer en levert toch meer dan genoeg atleten van wereldniveau af, maar wel een Ironman 70.3 in Antwerpen met 1500 deelnemers, dus groter dan welke Nederlandse wedstrijd dan ook. Of het zou hooguit een deel van het probleem kunnen zijn? Maar één ding is zeker: in Nederland verkeren de twee grote LD en MD triathlons, de Holland Triathlon van Almere en Stein, in zwaar weer. Voor Almere geldt op dit moment dat er geen hoofdsponsor meer is, verschillende subsponsors die zijn afgehaakt en een bedroevend laag aantal inschrijvingen. Stein is bekend en moet helaas een jaar laten passeren zonder triathlon. Kortom, stimulerend is het niet. Maar aan animo voor de langere triathlons geen gebrek, want er staan genoeg Nederlanders aan de start in het buitenland. Zoals bij de Ironmans van Frankfurt, Lanzarote en Klagenfurt. Maar ook in Roth en bij de pas vorig jaar voor het eerst georganiseerde Ironman in het Duitse Regensburg. En ook op de halve afstand zijn de aantallen Nederlanders groot te noemen. Ik ken er zelfs genoeg die überhaupt alleen nog maar triathlons in het buitenland doen.
Wat doet deze atleten besluiten om één of meer wedstrijden in het buitenland te doen? Wat trekt deze atleten aan in de buitenlandse wedstrijden? De hogere inschrijfgelden kunnen het niet zijn en die schrikken in ieder geval ook niet af. Gemiddeld betaal je voor een Ironman of een Challenge LD triathlon in de omringende landen rustig € 350 - € 400 en voor een IM 70.3 ook al snel gemiddeld € 150 - € 225. Bedragen die je in Nederland niet tegenkomt. Sterker nog, ik denk dat wanneer er een triathlon-organisatie in Nederland deze bedragen zou vragen er geen kip op afkomt en de wedstrijd een storm van commentaar over zich heen zou krijgen. Ook van de atleten die wel € 190 lappen om aan de 70.3 van Antwerpen mee te doen en die wedstrijd is echt niet beter dan bijvoorbeeld een Stein. En ik durf te beweren dat een race zoals Stein met dat inschrijfgeld er ook weer een enorm feest van kan maken zonder in de financiële problemen te komen. Het scheelt nogal in het budget waar je als organisatie mee kunt werken € 79 of € 190 per deelnemer. Gaat het dan dus echt alleen om het predicaat ‘Ironman’?
Waarom doet dit ter zake? Wanneer er een grote groep Nederlanders naar het buitenland gaat om daar aan een MD of LD wedstrijden deel te nemen dan doen ze in de meeste gevallen in de twee weken ervoor en erna geen MD / LD wedstrijd meer in Nederland. En de tijdspanne waarin de meeste ‘grotere’ halve triathlons in Nederland plaatsvinden beperkt zich tot de maanden juni en begin juli (Nieuwkoop, Stein en Didam). Later in augustus is er dan nog Leiderdorp. Wedstrijden waar gemiddeld genomen op de LD afstand 200- 250 deelnemers aan de start staan. Of zoals bij de afgelopen editie van Didam 350 deelnemers, maar dan vol zitten en je niet meer kunt inschrijven. Toch waren er nog zeker 50 atleten wilde meedoen.
Is dat dan het probleem? De beperkende factor van de NTB die een maximum aantal deelnemers per startserie oplegt aan organisaties waardoor wedstrijden onvoldoende kunnen groeien? Of willen / kunnen de wedstrijden zelf niet groeien naar grotere aantallen? Is het misschien naast de NTB ook de gemiddelde gemeente die niet voldoende meewerkt en er niet gegroeid kan worden? In mijn eigen regio weet ik uit ervaring dat bij de triathlon in Weesp er 200 atleten mee kunnen doen, maar er bijna net zoveel inschrijvingen extra zijn die dus worden geweigerd of op de wachtlijst komen te staan. Voor een triathlon (1/8ste en 1/4de) van Huizen hetzelfde. 500-600 deelnemers betekent vol en geen plek meer. Maar animo genoeg voor nog eens 100 tot 150 deelnemers. Die kun je in de polder toch makkelijk kwijt zou je zeggen. Maar 3 startseries van 200 deelnemers elk is wat de NTB maximaal toestaat, maar in overleg zou op een dergelijk parcours toch meer deelnemers per serie mogelijk moeten zijn? Of zou de organisatie gewoon niet verder willen groeien? In het Duitse Wiesbaden staan bijna 3500 atleten aan de start op de halve afstand (verdeeld in verschillende startseries)! Zie je het voor je? Stein of Zandvoort met 1500 deelnemers? Zou dat niet vreselijk gaaf zijn?
Bij de Ironmans in Klagenfurt en Frankfurt en de Challenge in Roth ruim 2000 deelnemers per race. En dat afgezet tegen het hogere inschrijfgeld wordt het voor die organisaties ook wel een stuk makkelijker om de boel te organiseren. Ze komen heel snel aan hun maximaal aantal deelnemers en hebben dus direct budget tot hun beschikking. En voor deze organisaties wordt de stap naar potentiele sponsoren een stuk makkelijker omdat ze kunnen laten zien hoeveel hun marketing technische waarde richting de sponsoren kan betekenen. Bij een maximum aantal deelnemers van 300 of 350 deelnemers op een halve triathlon wordt het voor sponsoren ook een stuk minder interessant om in te investeren en blijven organisaties afhankelijk van kleinere lokale sponsoren. Datzelfde geldt bijvoorbeeld ook voor de lange afstand in Almere. Het hoofdnummer kent al jaren een deelnemers aantal wat omstreeks de 300 schommelt en dus wordt overschaduwd door de in het leven geroepen bijnummers zoals de Trio en de Triple Play onderdelen. Vanuit organisatorisch standpunt gezien best begrijpelijk. Het krikt immers het totaal aantal deelnemers lekker op en richting potentiele sponsoren heeft het wat meer uitstraling, maar voor de deelnemers aan de individuele afstand is het minder aantrekkelijk want die raken ondergesneeuwd. En hier is de NTB geen eventuele spelbreker want die zouden meer deelnemers alleen maar toejuichen.
Of ligt het probleem in de gehanteerde afstanden? Een blik om ons heen leert dat de meeste grotere wedstrijden in de andere landen de meest voor hand liggende afstanden hanteren. Namelijk gewoon de kwart of OD afstand bestaat uit resp. 1 km of 1,5 km zwemmen en dan 40 km fietsen en 10 km lopen. Dit zijn ook de gebruikelijke afstanden in Nederland. Op de halve afstand wordt internationaal in vrijwel elke grote wedstrijd de 1,9 – 90 – 21 gehanteerd. Logisch, want dat is nu eenmaal de helft van een hele triathlon. In Nederland echter hebben we deze afstand niet. Wel allerlei varianten zoals 2 – 80 – 20 of 3 – 80 – 20. Een veel gehoorde klacht is toch dat de 3 km zwemmen in Nieuwkoop zo vroeg in het seizoen voor velen erg lang is en dus een drempel zou kunnen zijn gezien het lage aantal deelnemers dit jaar. Natuurlijk, een excuus dat wordt gebruikt is dat er dit jaar geen NK was, maar ook met NK zijn de aantallen deelnemers al lang niet meer echt aansprekend te noemen en zeker niet in vergelijking met de aantallen die aan de start staan bij de 70.3 wedstrijden.
1,9 km zwemmen klinkt waarschijnlijk voor veel atleten een stuk aantrekkelijker dan 3 km. Zeker in die tijd van het jaar. Maar ik denk zelf ook dat het de doorstroom van atleten van de kwart naar de halve makkelijker maakt. Van 1,5 km zwemmen naar 1,9 km is slechts een kleine stap en fietsen en lopen is vaak een veel minder groot probleem. Vraag de gemiddelde recreatieve deelnemer aan een kwart hoe vaak ze afstanden in training afleggen van 70-80 km fietsen en hoe lang de gemiddelde looptraining is. Dan kom je al heel snel in de buurt van deze wedstrijdafstanden en zou de drempel dus een stuk lager kunnen zijn. Misschien zou de organisatie eens een poll op de site kunnen plaatsen? Inventariseren of de 1,9 aantrekkelijker is dan de 3 km zwemmen.
Ook Stein heeft na de omzetting in 2001 van de ‘oude’ halve triathlon naar de langere O3 afstand (4-120-30) een daling van het aantal deelnemers kunnen zien terwijl in 1998 over het hele weekend nog meer dan 1000 deelnemers aan de start stonden. Toeval? Ik denk het niet. Niet voor niets nam de organisatie dit jaar het besluit om terug te gaan naar de enige echte halve triathlon afstand en aan te sluiten bij het internationale succes op deze afstand als het om deelnemers aantallen gaat. Ik denk dat wanneer Stein gewoon was doorgegaan het deelnemersveld veel groter zou zijn geweest dan de voorgaande 5 jaren het geval was.
Of is sfeer en beleving het probleem? De eerder genoemde wedstrijden zoals de Ironman en Challenge zijn complete feesten waarbij de halve stad of het hele dorp wordt afgezet en ook wordt betrokken bij het event. Is dat de reden waarom bijvoorbeeld er jaarlijks steeds minder deelnemers geïnteresseerd lijken in deelname in Almere? En als ze besluiten toch een hele triathlon te gaan doen ze dat dan maar ergens anders gaan proberen waar de sfeer beter is of ze in ieder geval het idee is dat de sfeer elders beter gaat zijn. Almere heeft echter in het verleden ook aantallen gehad die individueel over de 1000 deelnemers grens zijn gegaan. Daarvoor moeten we weliswaar terug naar de jaren ’90 toen ook een groot deel van Almere zelf betrokken was bij het evenement. Heeft de organisatie misschien destijds niet goed erkend wat de uitstraling van het horen bij de Ironman series zou betekenen? Hoe belangrijk dit predicaat ook internationaal zou gaan worden om deelnemers te trekken? Over één punt valt niet te twisten: het voeren van het Ironman predicaat is iets dat deelnemers naar je wedstrijd trekt. Almere is de oudste hele triathlon van Europa en alle andere wedstrijden zijn daarna pas ontstaan. Frankfurt, Klagenfurt, Lanzarote allemaal Ironman wedstrijden die na Almere zijn opgericht en vrijwel vanaf de start en in ieder geval nu grote aantallen deelnemers trekken en elk jaar opnieuw sneller uitverkocht lijken te raken. Maar ook Ironman Regensburg zat in het eerste jaar - 2010 - meteen al behoorlijk gevuld qua deelnemers en mag zich dit jaar verheugen op een behoorlijke stijging. Eerlijk zeggen voor de deelnemers die naar Regensburg gaan. Zou je naar deze wedstrijd gaan als het geen Ironman was geweest, maar net als Almere een ‘gewone’ non-Ironman hele triathlon? Vast niet. Maar het zijn hoe dan ook aantallen waar Almere nu alleen nog maar van kan dromen.
Maar speelt in het onderwerp sfeer en beleving de NTB ook nog een rol? Veel organisaties hebben het al lastig of liever gezegd soms ronduit moeilijk met het vinden van sponsoren om hun triathlon georganiseerd te krijgen. Laat staan om voldoende middelen te genereren om de aankleding van hun triathlon te realiseren. Dit moet vaak uit de binnenkomende inschrijfgelden gerealiseerd worden. Is het dan wel verstandig van de NTB om 10% van het totale inschrijfgeld op te eisen? Want dat is nu het geval. De NTB eist 10% van het inschrijfgeld op en 10% van het inschrijfgeld betekent voor veel organisaties een behoorlijke hap uit het budget waarmee gewerkt moet worden. Zeker de grotere organisaties krijgen daar betrekkelijk weinig voor terug van de NTB, want dit is exclusief de juryleden en verzekeringen. Ik kan mij heel goed voorstellen dat bij veel organisaties dit betekent dat er geschrapt moet worden in randvoorwaarden die juist zo belangrijk zijn voor de aankleding van de wedstrijd en vaak ook sfeer bepalend zijn. Ook het organiseren van een NK kost een organisatie een behoorlijk bedrag en is zeker niet altijd deelnemers-bevorderend, getuige het NK van dit jaar in Amsterdam met 53 (?!) deelnemers. Voor de organisatie en de NTB prestaties gezien een sof, maar de echte pijn zit bij de organisatie want die moeten hun sponsoren en gemeente maar eens uitleggen dat het ó zo belangrijke NK heel veel geld heeft gekost en maar 53 deelnemers heeft opgeleverd. Die gaan zich volgend jaar wel twee keer achter hun oren krabben voor ze besluiten weer sponsorgeld en/of subsidie ter beschikking te stellen.
Is de visie van de NTB ook niet teveel gericht op alleen maar de Olympische Spelen en daarmee de OD-triathlon? Men zou ‘voorzichtig’ kunnen beweren dat de NTB al jaren geen enkele prioriteit stelt in ontwikkeling van atleten op de langere afstanden. Al jarenlang gaan alle subsidiestromen naar de talenten op de OD-afstand met het doel de Olympische Spelen. En tot echt aansprekende resultaten heeft dat tot op heden niet geleid. Is het dan niet onverantwoord of onterecht om daarmee door te gaan? Moet dan niet geprobeerd worden om de triathlonsport via andere kanalen meer in de picture te plaatsen of mag dan niet minimaal verwacht worden dat er na zoveel jaren ook wat subsidie gaat naar ontwikkeling van talenten op de MD / LD zoals Edo van der Meer en Erik-Simon Strijk.
Of is het gewoon een simpel gebrek aan talent en inzet? Wordt de jeugd te weinig nog met sporten geconfronteerd anders dan voetbal op bijvoorbeeld TV? Is er te weinig aandacht voor ontwikkeling van sporten op scholen in een vroeger stadium? Nederland heeft in het relatief recente verleden jeugdige toppers gehad in de namen van Luc Huntjes, Ralf Zeetsen, Ralf Courage, Youri Severin, etc. Vooral de eerste drie behoorden in de jaren ‘90 echt tot Europese triathlon/duathlon top en hebben met elkaar behoorlijk wat medailles in de wacht gesleept op NK’s, EK’s en WK’s. Maar de overstap naar de senioren kon niet worden gemaakt. Was het talent te vroeg opgebrand? Te slecht begeleid? Te vroeg gestart met de maatschappelijke carrière? Of was na de moeilijke overstap naar de senioren het zo nodige heilige vuur snel gedoofd toen de resultaten wat tegenvielen? Een feit is dat de meeste grote triatleten die Nederland heeft voortgebracht ‘selfmade’ waren en bereid waren er veel, zo niet alles, voor de sport te laten. Een aardig voorbeeld hiervan is het filmpje van de Duitse atleet Jan Frodeno. (Olympisch kampioen OD 2008). Als je zijn doorsnee trainingsweek ziet, vrees ik dat zelfs de meeste lange-afstands atleten in Nederland niet eens aan zijn trainingsomvang komen, laat staan de OD-atleten. Missen de Nederlandse atleten deze ‘dedication’ of hebben ze de mogelijkheden niet om deze ‘dedication’ te geven wegens gebrek aan sponsoring en ondersteuning?
Ik weet uit eigen hand dat zelfs atleten die in Nederland goed meedraaien in de top bijna moeten ‘smeken’ om ergens van een leverancier loopschoenen ter beschikking gesteld te krijgen. Iets wat in het buitenland echt ondenkbaar is. Een aardige anekdote is dat Frank Heldoorn ooit tijdens de prijsuitreiking op Hawaii mee zat te schrijven en de Duitse atleten vroegen wat hij aan het doen was. Toen hij vertelde dat hij zijn eigen artikel voor het NTB bondsblad aan het schrijven was barstten zij in schaterlachten en verbazing uit omdat de Duitse TV een hele cameraploeg had afgevaardigd…’Dedication’ van de één en beleving van de ander?
Is het de Nederlandse nuchterheid die wellicht wel wat te nuchter is en worden er geen helden anders dan voetballers gecreëerd? Wanneer in Nederland op het gemiddelde bedrijfs-/verjaardagfeestje ter sprake komt dat je aan triathlon doet, dan wordt je bijna aangekeken of je van een andere planeet bent en in ieder geval rijp voor een bezoekje aan het Pieter Baan centrum. Maar doe dat eens in Duitsland, daar wordt je direct gerespecteerd en toont men interesse en is er bewondering. Een duidelijke andere cultuur en opvoeding. Dus misschien toch te weinig media aandacht in Nederland waardoor we blijven hangen in beelden van het voetbal, de Tour en het zwemmen. In het verlengde hiervan is het ook opvallend te noemen dat in Engeland, Duitsland, Frankrijk en ook in België varianten verkrijgbaar zijn van het toonaangevende Amerikaanse maandblad Triathlete. Soms zelfs in de betreffende landstaal en er is vaak zelfs nog ruimte voor nog één of zelfs twee grote triathlonbladen die gewoon verkrijgbaar zijn in de kiosk of boekhandel. Magazines die gemiddeld 150 pagina’s per maandelijkse uitgave tellen! Zou de NTB misschien moeten kiezen voor slechts vier uitgaven van het bondsblad per jaar? Strategisch in het seizoen geplaatst, maar dan wel met een luxere uitstraling, goed gevuld met voldoende en kwalitatief rijke inhoud en deze naast de hardloop- en fietsbladen in de schappen moeten laten leggen.
Of is er geen directe oorzaak te noemen en is het een samenloop van alle boven genoemde factoren en omstandigheden? Of heeft het hier allemaal niets mee te maken? Wat de oorzaak ook mag zijn, de grote vraag die blijft hangen is of het tij nog te keren is en zo ja: wat is er nodig om nieuwe wereldtoppers voort te brengen? Of is het slechts een fase zoals we die ook in het wielrennen ook hebben gezien en waar nu min of meer plotseling toch weer een aantal goede talenten op staan.
Dat laatste weten we pas over een jaar of tien, maar het zou toch zo mooi zijn om onze sport niet alleen in de breedte te zien groeien, maar ook in de diepte. En we in de komende jaren weer een aantal atleten te hebben die internationaal met regelmaat op de erepodia zouden kunnen staan zodat we dit soort covers weer vaker kunnen gaan zien.
beste triatleten,
Tis natuurlijk makkelijk nu te reageren met de wetenschap dat Bas 5de werd in Regensburg, maar op zich heeft Jeroen een punt. Azijnpiesen mag en moet misschien soms om een ieder weer scherp te krijgen.
Ik zou toch ook graag een “half vol” glas benadering kiezen. Het komt wel weer!
We werken als gemeente Almere aan Almere 2.0, de schaalsprong tot 2030, en mede daardoor zijn we onlangs naar Frankfurt afgereisd om met Ironman te praten. Guido was erbij en enkele atleten om te ondersteunen.
We willen graag de triathlon in Almere nieuw leven inblazen en zullen graag gebruik maken van alle creatieve energie en ideeen die er onder ons leven. En de prestaties gaan met de entree van Bas op het LD platform breder toenemen, daar geloof ik heilig in.
groeten
Harry
Heel goed beschreven, en als ik er iets aan mag toevoegen. al weet ik lang niet alles. Er zijn 2 breekpunten aan te wijzen in de ontwikkeling vd triathlonsport in ons landje 1. het geheel wegvallen van de topsportfunding na het OS2000 debacle en 2. het bypassen van de Ironman licentie in Almere begin jaren 90, die had men toen goedkoop kunnen verwerven. Het is heel jammer maar alle landen die het goed doen in triathlon hebben of een goed olypisch programma of een eigen Ironman.
Aan het eerste punt wordt nu weer geweldig gewerkt. En het tweede is een kwestie van tijd en geld.
nb Ondertussen kan ik alleen maar respect voor die paar nederlandse triathlon profs opbrengen die dit vak tegen de klippen op beoefenen!
Zo deze discussie leeft nog steeds! Een clubgenoot post net een linkje op Facebook, die toch weer te denken geeft of je wedstrijden überhaupt wel groot wilt laten worden. Twee doden bij New York triathlon! Typisch Amerikaans om dan zwemdiploma’s e.d. te willen gaan vragen van deelnemers. Als je niet goed kunt zwemmen, dan doe je toch zo’n wedstrijd niet mee zou je zeggen. Maar het gebeurt daar ook omdat die wedstrijden zo groot zijn. In Nederland is ook bijna elk jaar wel een ambulance bij de Zevenheuvelenloop of Dam tot Dam. Maar ik haal ook uit het artikel dat bij triathlon relatief meer mensen dood gaan dan bij marathons. Meerendeel tijdens het zwemmen… Tsja op zich logisch, een hartaanval tijdens het zwemmen bemoeilijkt het blijven drijven wel.
http://www.wcti12.com/news/28802113/detail.html#.TkE22roMFY0.facebook
Leuk om de discussie te volgen. Persoonlijk denk ik dat de ontwikkeling van de triathlon sport wereldwijd ook hiermee te maken heeft.
Heerlijk dan toch weer om te zien dat Bas Diederen zich gister van voren laat zien in een Ironmanrace!
Natuurlijk is het jammer dat Nederland niet meer zo goed is als vroeger, maar zo slecht staan we er nu ook niet voor en er lijken juist weer enkele talenten op te staan. Een aantal van de genoemde factoren zullen zeker een rol spelen, maar is de grootste reden misschien sowieso niet het feit dat zoiets altijd met golven gaat? Er is een tijd van goede jaren en van minder goede, zo gaat dat met andere landen en andere sporten ook. En media-aandacht is toch vooral gebaseerd op prestaties. Nu Klamer en Boterenbrood het goed doen, zie je dat meteen terug. Wellicht dat die tv-uitzendingen andere jonge atleten weer inspireren zodat er nog meer talenten zich vol op de triatlon storten. Het zou zo maar kunnen dat we daarom nu weer aan het begin van een betere periode staan…
Gezien de verschillen tussen ITU en organisaties als Ironman en Challenge zal de NTB daar weinig tijd in stoppen. De NTB is namelijk volkomen in de greep van haar grote geldbron: de ITU. De NTB zou zich wel kunnen inspannen om grotere publiciteit te zoeken voor evenementen met potentie zoals die op het circuit van Zandvoort, georganiseerd door….jawel, de auteur van het zure artikel. Wat Diederik schrijft over het samenvoegen van meerdere evenementen zal regionaal inderdaad ook meer uitstraling en aandacht geven, hiervoor een schone taak weggelegd voor de organisaties. En wat mij betreft nogmaals: ondersteuning van organisaties (door bijv. de NTB in combinatie met lokale overheden) om te professionaliseren is zeer gewenst.
Na het lezen van het stuk en de reacties tot nu toe constateer ik het volgende:
1. Ondanks de scherpe vraagstelling blijven slechts weinige reaguurders hangen in de discussie over de opzet en zuurgraad van het artikel. Velen geven aan ruimte te zien voor verbetering van het triatlonklimaat in Nederland.
2. Uitbreiding van wat ik voor het gemak maar even exposure zal noemen speelt blijkbaar een cruciale rol.
3. Het feit dat veel triatleten hun seizoen grotendeels in het buitenland afwerken, omdat daar de wedstrijden veel grootser worden georganiseerd, wordt gezien als symptoom van het probleem. Er zullen een aantal zeer aansprekende wedstrijden moeten komen in Nederland. Alleen langs die weg kan de exposure vergroot worden en een groter reservoir aan triatleten worden opgebouwd.
Wat mij opvalt is dat de NTB zo weinig genoemd wordt als instantie die invloed kan uitoefenen op het triatlonklimaat in Nederland. Er wordt enkel aan de NTB gerefereerd inzake verbetering van wedstrijdregels, en inspanningen omtrent vergroting van media-aandacht. Twee zaken die mijns inziens weinig zoden aan de dijk zullen zetten indien zij niet onderdeel zijn van een integrale aanpak.
Onlangs presenteerde de Taskforce NK’s (een commissie ingesteld door het bestuur van de NTB) haar plan van aanpak ter verbetering van die NK’s. Daarin werd een mooi beeld geschetst van toekomstige kampioenschappen. Een op dergelijke wijze georganiseerd NK zal ongetwijfeld meer aanzien genieten en meer exposure genereren dan ieder NK dat in 2011 plaats heeft (gehad).
Maar zijn een stuk of drie strakke NK’s per jaar voldoende om nieuwe aanwas te creëren? Ik denk het niet. Volgens mij zou de NTB veel meer moeten doen om wedstrijdorganisaties te ondersteunen en te faciliteren bij het realiseren van hun ambities.
Triathlon Holten is het absolute hoogtepunt voor wat betreft de triatlon over de Olympische afstand in Nederland. Het is, veel meer dan welk NK ook, het uithangbord voor de triatlonsport in Nederland. Het heeft vele jaren gekost om op dat niveau te komen, en de organisatie verdient alle lof voor deze prestatie.
Ik denk dat de NTB een enorm belang heeft bij een aantal wedstrijden met de allure van een Ironman of een Challenge. Wedstrijden over langere afstanden, waarvoor de Nederlandse triatleten zich massaal inschrijven, en waar buitenlandse triatleten voor naar Nederland afreizen.
De NTB zou eens moeten bekijken welke invloed zij kan uitoefenen in het creëren van een dergelijk evenement.
Je moet echt vakantie hebben om dit stuk te lezen, laat staan te schrijven… Respect hoor!
In veel van de overpeinzingen kan ik me wel vinden, maar waar leidt het toe? Het is nu een leuk discussiestuk, maar vraag me af of er ook iets concreets uitrolt.
Jeroen, zit jij bij een taskforce van de NTB of ga je je daarbij aansluiten ofzo?
Om iets uit je verhaal te pikken… Ik zou het in ieder geval heel leuk vinden als er een goed georganiseerde echte halve triathlon (1,9-90-21,1) in Nederland komt. Ook zou ik het toejuichen als er een Ironman wordt georganiseerd. Ik twijfel nu tussen deelname aan de Ironman UK of de hele in Almere in 2012… Ik ben trouwens geen topper (en zal dat nooit worden), maar een sporter
Beste Jeroen,
Als deze vraag je al jaren bezig houdt, dan snap ik niet dat je niet de moeite hebt genomen om hier een overzichtelijk, constructief en leesbaar artikel van te maken.
Cesar
Jek, wat een zuur stuk! Het wekt niet alleen de discussie op maar ook mijn misselijkheid.
Veel liever dan dit gekwaak lees ik je inspirerende stukken bv over hoe je wereldtoppers in de dop een nest geeft waarin ze kunnen groeien. Of hoe je een Ironman of Challenge race in NL neerzet met een camera erbovenop dan dat je de prestatie van OD gekwalificeerden -of ertegen aan hikkende- en Top 10 Hawai finishers bagatelliseert tot geneuzel in de marge. Hup Jeroen, zet je frustraties effe opzij en ga wat moois doen met je tijd en energie!
Ik kan me in de reactie hieonder van frans wel vinden. Ondanks de geringe ervaring (1e jaar) maar daardoor wellicht een frisse kijk erop.
De eerste vraag die ik gesteld kreeg was waarom ik aan triathlon ging doen en hoe ik daar bij kwam? Simpel fietsen was al een hobby en lopen werd in de winter als aanvulling gedaan. En van het een komt het ander , Ik denk dat er onder fietsers en lopers genoeg animo is om voor de fun een triathlon te doen. Voor de fun zegt U het gaat toch om de zoektocht naar toppers?
Juist Fun=leuk, leuk=meer deelnemers ,meer deelnemres=meer publiek, meerpubliek=meer aandacht, meer aandacht=meer aanwas ,meer aanwas=een grotere vijver om in te vissen. De sleutel ligt gewoon in het feit om aandacht te crieeren en het laagdrempelig te houden. Voorbeeld? gemiddelde triathlon in duitsland (regionaal) 200 man in een sprintje, geweldig toch. Gezellig lokaal maar vooral daardoor deelnemers die ook ook uitzwaaien naaar grotere wedstrijden maar ook de kleintjes bezoeken
In nederland wordt er teveel gericht op evenementen die `boven zichzelf uit willen stijgen`. Of een evenement `van aanzien` willen crieeren Houd het leuk en voor iedereen en dan groeit de aandacht, en de aanwas en niet vergeten de gezellligheid en gekheid van deze mooie sport.
Namens het piepkuiken :houd het simpel houd er veel en geniet en straal dat uit naar andere en het groeit!!!
Probeer de sport eerst in de breedte te laten groeien. In mijn ogen is de sport te klein in Nederland. Hoe groter de vijver, hoe meer vis. Media aandacht is hier zeker het toverwoord bij. En dit is niet alleen een taak van de NTB, maar van iedereen die onze nobele sport beoefend. Ook de organisatoren van de wedstrijden kunnen hier in bijdragen door aan elke deelnemer aandacht te schenken. Ik zelf moet vanwege een groot gebrek aan talent me tevreden stellen met een plaats in de achterste gelederen ( ik kan er namelijk ondanks 12 tot 15 uren trainen in de week eigenlijk helemaal niets van )En vaak bij vooral grote wedstrijden hebben ze voor deze deelnemers geen aandacht, terwijl je bijvoorbeeld in Belgie ongeacht uitslag als held onthaald wordt. Nee, afgezien van wat gezellige regionale wedstrijden in Nederland ( want die zijn er ook ), sta ik alleen wat grote wedstrijden betreft aan de start in het buitenland.
Als ik dit artikel lees kan ik me vinden in veel van de standpunten. Ik denk vooral dat het gebrek aan media aandacht één van de grote boosdoeners is.
Tijdens mijn tijd in Nieuw Zeeland en Australie hoorde ik reclame op de radio voor tri- en duathlon, er waren gigantische billboards in de hoofdstad van NZ te zien, geplaatst door één van de grootste sponsoren in het land. Zowel de Taupo Ironman en de grote OD en sprint races zijn live op TV te volgen. Op de dagen voorafgaand en na deze races waren er in de dagbladen voorbeschouwingen en wedstrijdverslagen te lezen. Toen Cameron Brown zijn 10e Ironman NZ won had de New Zealand Herald daar haar voorpagina aan gewijd. Triathlon is daar slechts een onderdeel van de vele multisport evenementen die er zijn.
Misschien moeten we ook eens kijken naar wat voor een oplossingen er zijn? 5 Ideeen (in willekeurige volgorde) voor een betere Nederlandse triathlon wereld:
1. Minder regels en meer eigen verantwoording met als gevolg dat een (nieuwe) organisatie met minder zaken rekening hoeft te houden. Als je met 1 schoen wil finishen mag dat best, als je op een 29-er wilt fietsen: prima. Plezier: daar gaat het om.
2. Koppel races aan grotere evenementen, de triathlon van Gendt is hier inderdaad een goed voorbeeld van. Hierdoor heeft zo’n race automatisch meer toeschouwers, live bands en volle terrassen. Hierdoor ook een mooiere beleving voor de deelnemers.
3. Geef sponsoren een speciaal plekje tijdens een race, of vaar en rijd ze rond. Als je als sponsor veel geld investeert in de organisatie van een evenement moet daar meer tegenover staan dan alleen een spandoek. Geef de sponsor de kans om zijn bijdrage te laten zien aan zijn klanten. Bijvoorbeeld door een vip area voor sponsors en relaties.
4. Raak als vereniging betrokken in een breedtesport programma van de gemeente. In veel gemeentes wordt er geinvesteerd in een breedtesport programma. Elk schooljaar hebben veel basisscholen een kickoff van het sportseizoen met diverse demonstraties, clinics en workshops. Zo worden basisschool kids en ouders erop geattendeerd dat er meer is dan voetbal, hockey en tennis.
5. Maak NK’s NK waardig door atleten die door de bond ondersteund worden te verplichten (tot op zekere hoogte) van start te gaan. Afgelopen NK was een stuk interessanter geweest als meer leden van het NTC van start waren gegaan. Dus meer sensatie in de ogen van de toeschouwer. Dus misschien wel meer media aandacht en daarmee wordt een groter publiek bereikt.
P.s door twitter heb ik contact met meer mede patienten, dus train ik niet altijd alleen
http://twitter.com/#!/dscheltinga
http://www.triathlonbroers.nl
De dames doen het behoorlijk goed, de heren laten het afweten. Hoe dat komt is gissen, maar vergeet niet dat het binnen de atletiek (vooral bij de lange afstand) ook kommer en kwel is. De tijden van de jaren 80 met talloze marathontijden van onder de 2.20 zijn voorbij en in de tijd is ook een beetje de triathlonhausse ontstaan met Koenders, Barel, Stam, Kiens, Everts en vele anderen, die zowel op de kwart als de lange afstand hun mannetje stonden. Niet zeuren maar keihard en veel trainen, vaak met een volledige baan ernaast. Nu wordt er mijn inziens toch teveel gepamperd, door zowel trainers, wetenschappers en coaches. Teveel gewikt en gewogen, terwijl een trainingsweek van 25-30 uur voor iedere topper gemeengoed zou moeten zijn. Helaas heeft de welvaartsmaatschappij ook haar bijdrage gedaan, maar dat is natuurlijk niet het hele verhaal. Dat triathlon over haar populairiteit heen is, dat klopt wel een beetje natuurlijk. Het is aan de atleten, de bond en de organisatoren om de handen ineen te slaan om daar iets aan te doen. Dat gemeenten niet bereid genoeg zijn om mee te werken is soms waar, maar soms ook onzin, grote evenementen zoals de halve van egmond, talloze marathons, starts van de giro, vuelta en tour bevestigen dat…
Het lijkt me dat Rik recht van spreken heeft. Zeker het feit dat hij alleen zijn voornaam gebruikt pleit daar voor. Hij wekt ook absoluut niet de indruk gefrustreerd te zijn.
Ik heb er ook voor gekozen om mijn eerste hele triathlon in Regensburg te doen. Het mooie, geheel verkeersvrije, fietsparcours, het hardlopen door het historische centrum, de uitstekende verzorging en het grote aantal deelnemers (waardor je niet het gevoel hebt in je eentje te sporten)waren voor mij doorslaggevend.
Want atleten die twitteren trainen niet hard genoeg?
Prima stuk. In het o zo bekende verleden hebben we in Almere wel 10 tot 15 mannelijke kanshebbers per editie aan de start gestaan. Tijden ruim onder de 8.30 uur waren meer regelmaat dan uitzondering. De atleten van nu die denken dat ze pro moeten zijn, moeten daar maar eens naar kijken. Je stuk is een goede trigger voor de atleten van nu! Aan de bak, trainen en niet zoveel op twitter etc.
Damn: DNF! Wat een lap tekst…
Je kunt er van alles bijhalen, maar om bij de wereldtop te horen moet je fysiek (en mentaal) een freak among freaks zijn. Uit onderzoek blijkt dat de huidige wereldtop bestaat uit triatleten die als junior top 5 op de WK haalden en daarnaast unieke talenten die later uit andere sporten zijn ingestroomd.
Afgelopen weken wel een uniek talent in aktie gezien. Benieuwd of hij over 10 jaar idd een wereldtopper is.
Vorige jaar hadden we trouwens nog een Nederlandse die Europees Kampioene werd op een afstand die net zo Olympisch is al de 50 vlinder van Inge Dekker
Je verhaal en lengte laat zien dat het probleem heel complex is en dus niet makkelijk samen te vatten. Je zou ook de tegenvraag kunnen stellen, waarom hebben wij goede schaatsers, voetballer, wielrenners? Ik denk dat het antwoordt is: “TV” !! wanneer een sport veelvuldig op tv te zien is,werkt dit als reclame voor de sport. Een aantal jaren geleden was darten veelvuldig op tv te zien met Baney als held. Hierna heeft NL veel goede (jeugdige) darters afgeleverd. Dit kan ook zo zijn met de triathlon sport. Hier ligt een schone taak voor onze bond de NTB. Ik wil de NTB niet in een kwaad daglicht zetten, maar ze doen te weinig om de sport te promoten bij de media. Kan ook niet anders, te weinig prof.personeel.
wanneer je media aandacht hebt, komen de sponsors, komt het geld, kan alles groter, komen er helden en helden brengen mensen in beweging ook aan deze mooie (zware) sport te willen doen.
Kijk ik naar Duitsland waar ik net Challenge Roth heb gedaan, dan is dit piep kleine plaatsje 2 weken in rep en roer. De wedstrijd krijgt media aandacht en het hele dorp wordt erbij betrokken. Ik ken mensen in Almere die niet eens weten dat er mooie LD traithlon wordt georganiseerd…..
Wat betreft de deelnemers aantallen tijdens 1/4 triathlons, zou ik zeggen, organiseer buiten de NTB om (weet niet af dat kan) en bouw een evenement als feest en niet als een soort locaal loopje (begrijp je wat ik bedoel)… Maak een feest, kermis, jaarmarkt, pop concert enz enz….. integreer je triathlon met een groot evenement die een gemeente houdt en zorg dat je veeeeel deeeeeelnemers krijgt, met of zonder NTB. Het probleem van starten met veel deelnemers is makkelijk te ondervangen door in waves te starten.
Nogmaals, ik wil de NTB niet negatief aanspreken, maar ik denk dat het wel bij hen begint, zonder actieve bond, geen actieve atleten.
Ik ben geen evenementen goeroe, maar wet wel van marketing. Hier moet de NTB mee aan de slag en dan pas kan het negatieve spiraal draaien naar een positief.
Jan
Een coopertest … wat heeft dat te maken met triathlontalent vinden.Ironmannen vindt of ziet u op tijd.Vooral het mentale kopje speelt de grootste rol,gepaard met volharding,uithouding,gedrevenheid …. simpel,gewoon er voor geschikt zijn.
Het zou leuk zijn als de KNWU en vooral KNZB eens per jaar voor al hun jeugd als conditietest een coopertest in gaan voeren. Als deze gegevens worden doorgespeeld aan NTB dan wordt snel duidelijk of er wat duathlon/triathlon talent aanwezig is.
Wij,Belgen,hadden een voordeel met een voorloper als Luc Van Lierde.Hij zette veel atleten in gang om zijn persoon te volgen.Ieder atleet heeft een voorbeeld nodig.Als paramedicus ben ik eind de jaren 90 via de toen eerder onbekende duatleet Marino Vanhoenacker in de triathlon terecht gekomen.Al mijn patienten zijn van de lange afstand.Ik zie na enige tijd observatie wie geschikt is voor bvb de ironman.Dan moet u die atleet pogen te overhalen om in die richting te evolueren.Om die atleten te vinden moet u ze wel goed en lang gade slaan.Mijn laatste patient is Bart Colpaert uit Izegem,zo.jl 10de als roekie in de IM van Frankfurt in 8.33.54(1ste uit het water).Je moet het maar doen maar ik was zeker dat hij deze prestatie zou doen.Waarom zou Nederland dergelijke jongens niet hebben.Ik ben er van overtuigd dat ik na een lange tijd observatie zo,n gasten zou ontdekken bij onze Noorderburen.Natuurlijk vraagt dergelijke prestatie een perfecte omkadering op gebied van psychologische begeleiding,medische omkadering en vooral de geschikte trainer.Bemerk bvb. welke evolutie Frederik Van Lierde heeft ondergaan sinds hij de schemas van naamgenoot Luc gebruikt.Dergelijke trainers kosten natuurlijk een pak centen maar de resultaten volgen altijd.Ook moet de atleet wel beschikken over de nodige mentale,fysisch en psychologische eigenschappen om dit doel te bereiken.Binnen een paar jaar zal ik hetzelfde bereiken met een triatlete.De IM-discipline is een meerjarenplan.Dus de geschikte atleet vinden en dan zijn we vertrokken.
De groeten vanuit Belgie.
Het doel van het artikel is me volkomen onduidelijk. Normaal gezien staat dit in een inleiding, maar ik zal wel scheel zijn. Ofzo.
Daarnaast vind ik het verhaal inhoudelijk inconsistent en slaagt de schrijver er niet in een duidelijk verhaal neer te zetten. Het is nog eens blaartrekkend ook. Vind ik.
Is er een commissie die de artikelen keurt voordat deze geplaatst worden, of kan iedereen die als ontbijt een pot atjar tjampoer wegwerkt hier iets weg zetten als artikel zijnde? [reactie Jeroen; Beste Cesar, de vraagstelling in de titel is duidelijk. Het is ook niets meer of minder dan dat. Ik som een aantal wellicht mogelijke oorzaken op voor het ontbreken van echte wereldtop onder de Nederlanders in de pro-triathlonsport, uitgezonderd de genoemde atleten in het artikel. Zonder daarbij de prestaties van Nederlandse atleten te kort willen doen. Het was wel bedoeld om reacties los te maken en een discussie op gang te brengen of er een oorzaak aan te wijzen is waarom wij geen echte wereldtop hebben zoals dat in een hoop andere landen zoals Belgie, Duitsland, Engeland, etc. wel het geval is. Het is iets wat mij al een paar jaar bezig houdt en waar ik geinteresseerd in ben. Ik ben geen liefhebber van de Aziatische keuken dus daar heeft het echt niet aan gelegen en het was ook niet zuur bedoeld. Het is maar hoe je het wilt lezen.]
Mijns inziens wordt het grootste probleem slechts zijdelings wordt belicht. In Nederland is de sport ondergebracht in een vrijwilligerscultuur. De meeste (wedstrijd)organisaties draaien op vrijwilligers, in tegenstelling tot de ons omringende landen waar organisaties veelal professioneel zijn (brandweer/politie e.d.). Er is daarmee in het buitenland een erg nauwe samenhang met regionale overheden, waarbij het inderdaad gemakkelijker mogelijk is om parcoursen geheel verkeersvrij en bewaakt te hebben. Dit maakt een evenement gelijk een stuk aantrekkelijker. Bij een ‘Ironman’ heb je de garantie op een compleet evenement, maar ook regionale wedstrijden zijn gegarandeerd van hoge kwaliteit. In Nederland worden organisaties door gemeentes en door de onmacht van de goedwillende vrijwilligers vaak teruggedrongen tot fietspaden en parkeerplekken achteraf. Een mooi voorbeeld is reeds genoemd: de triathlon in Westervoort. Een zeer ambitieuze organisatie moet genoegen nemen met een gevaarlijk en klein stukje dijk. Afzetten is onmogelijk. Overigens zal dit volgend jaar (gelukkig) anders zijn, dus vooral weer komen daar! Goede voorbeelden zijn er ook, maar niet talrijk. Ik vind de triathlon in Weert een heel mooi voorbeeld waar het wel gelukt is om een mooie locatie aan te bieden. Maar kijk gelijk naar de organisatie: provincie Limburg is er nauw bij betokken. Door dit soort evenementen zal de triathlonsport aan bekendheid winnen, waardoor de cascade mijns inziens begint. Bekendere sport, meer interesse, meer aanwas, meer toppers. Volgens mij heb ik onlangs gelezen dat men wel testen wil gaan doen om bijvoorbeeld politiemensen in te zetten als scheidsrechters in het voetbal. Een beginnetje misschien? Overigens neemt dit alles niet weg dat Rachel Klamer en Danne Boterenbrood fantastische prestaties hebben geleverd. Ik ben ook van mening dat de dames van de lange adem goed meedoen, je mag daarvan gerust van wereldtop spreken.
Inderdaad had ik niet gestart in Regensburg als het geen Ironman was geweest. Dit zijn namelijk geen gewone triathlons, maar is een totaal beleving. Als je veel tijd en geld steekt in je hobby, dan is het een beloning om dit mee te maken. Ironman’s worden gerund door professionele organisaties, niet door vrijwilligers. Dit kost geld, maar dit zie je dan ook in alles terug. Zurich en Lanzarote waren tot in de puntjes geregeld. En omdat Regensburg dezelfde organisatie is als Frankfurt, verwacht ik hier ook veel van. Een uitdagend fietsparcours en een loopparcours dwars door de oude binnenstad.
Overigens zie je wel dat de triathlon sport in de breedte weer aan het groeien is. Maar net als in de hardloopsport, zie je dat het vooral recreatief wordt beoefend. Als er al prestatie drang is, dan willen/kunnen de meesten niet de benodigde trainingsuren maken die er voor nodig is. Ik denk dat de Belgen wat dat betrefd een andere mentaliteit hebben.
Het probleem is vooral dat Nederlanders wel willen sporten, maar dan alleen recreatief. Bij hardloopwedstrijden zie je dat vooral, veel mensen die erg ijverig 10K in een uur hijgend afleggen, maar <40' wordt het erg rustig.
En kinderen sporten ook genoeg, ook best fanatiek, maar worden ze 16 dan krijgen ze andere prioriteiten (stappen en zuipen….).
Het is denk ik meer een welvaartsprobleem.
Goed stuk. Als je wilt groeien moet je kritisch zijn.
Ben het niet met alle opmerkingen eens, maar ik zie dit stuk als zoeken naar de oorzaak van het ontbreken van de echte top / een echte topwedstrijd.
Bij de dames op de LD hebben we in mijn ogen wel een aantal toppers en op de OD zijn we zeker op de goede weg. Helaas leeft deze mooie sport in Nederland alleen maar bij triathleten. Het grootste probleem zit hem denk ik in de (on)bekendheid van de sport.
De sport zou (veel) meer zendtijd moeten krijgen. Was helemaal verbaasd (blij verrast) dat studio sport dit jaar al 2 keer (langer dan 3 seconden) aandacht heeft besteed aan deze sport (NK Amsterdam met een interview met Danne Boterenbrood en Holten met een interview met Rachel Klamer).
Toevallig (of juist niet toevallig) zijn dit precies de 2 dames die de olympische kwalificatie al binnen hebben. Nu krijg je dus de kip en het ei verhaal: eerst presteren en dan (media)interesse of eerst zendtijd en dan komen de talenten / prestaties?
Holten is trouwens een wedstrijd die wel leeft onder de (plaatselijke) bevolking. De wedstrijd daar is (zeker voor Nederlandse begrippen) een feest. De weg / het dorp is helemaal afgezet, het lijkt of het hele dorp vrijwilliger is, de sfeer is top en op de regionale zender wordt verslag gedaan van de wedstrijd. Zou dit komen omdat de organisatie het hele dorp erbij betrekt, het hele weekend in het teken staat van de triathlon, dit alles afgesloten wordt met een feest voor iedereen, bekendheid van het evenement in de omgeving (of een combinatie hiervan)?
Is het enige doel dan de internationale top? Volgens mij is het percentage “klootjesvolk” dat meedoet in Nederland best hoog. Is ook een mooie kwaliteit.
Ik vergeet te vermelden dat dit evenement in Westervoort gehouden werd.
Inderdaad laat de veiligheid ook vaak te wensen over. En het afsluiten van wegen gebeurt zelden waardoor er levensgevaarlijke situaties ontstaan. In mei dit jaar werd onder toezicht van de NTB de achtste/kwart en halve triathlon gehouden. Het was ronduit gevaarlijk en voor mij onbegrijpelijk dat dat evenement door kon gaan. Zwemmen in een binnenbad en dan een stuk hardlopen over een spekgladde vloer naar je fiets om vervolgens je fietskilometers te maken over een smalle dijk met normaal verkeer. 5 kilometer heen, keren en weer 5 kilometer terug over die dijk. Voor de deelnemers aan de halve dus 8 keer tussen andere deelnemers en verkeer! Het was gekkenwerk. Op die manier krijg je nooit geen nieuwe aanwas want een ieder langs de kant sprak van waanzin!!
Ik denk dat wij als kikkerland niet moeten klagen over of er wel of geen toppers te vinden zijn. Ik zie altijd veel enthousiastme bij deelnemers, of ze nu voor de gladiolen gaan of voor de violen. Wij hebben recent een reeks toppers op de duathlon gekend, zelfs wereldkampioenen! Er zijn vast wel potentiele toppers,. alleen ze weten het nog niet van zichzelf. Om een aansprekend evenement op poten te zetten is er een heel leger vrijwilligers nodig. Gediplomeerde verkeersregelaars, EHBO ‘ers, noem maar op. Ik heb ervaren dat het vinden van sponsors niet het obstakel is, maar wel de garantie dat een evenement veilig gaat verlopen. Een ander obstakel is de medewerking van gemeentes en of waterschappen. Het afsluiten van wegen, hoe onbeduidend ze ook zijn is vaak een groot probleem. De openbare ruimte in Nederland is het domein van de automobilist geworden, daar mag je niet aankomen. Kom je naar Gerardmer, dan zijn de wegen gedurende een heel weekend van wedstrijden afgezet voor de atleten. De inwoners zijn er in grote getale om alles in goede banen te leiden. In Antwerpen of Embrun is dat ook zo. Om veel deelnemers te trekken is een uitdagend parkoers belangrijk denk ik. Veel deelnemers koppelen een vakantie aan een wedstrijd. Het Nederlandse deelnemersveld aan de triathlon Alpe d’Huez is al jaren fenomenaal. Een halve triathlon i.p.v een 3 OD in Stein met een nieuwe sponsor zal vast weer succesvol worden.
Peter Bakker
Ik sluit mij bij Mariska aan! De Nederlandse dames presteren uitstekend. ( Ik was afgelopen weekend derde in de leeftijdsklasse 55-59 in Frankfurt ;)). Maar wanneer is er op de nederlandse tv ooit eens aandacht voor de traithlonsport?? Daar bij moet ik wel zeggen dat er een hemelsbreed verschil is tussen meedoen in Almere enerzijds en Frankfurt en Roth anderzijds. Ik heb 1 keer in Almere mee gedaan en 3 keer in Frankfurt. De kosten van meedoen in Frankfurt/Roth met reiskosten/hotel zijn vier keer duurder dan in Almere. Maar toch gaat mijn voorkeur uit naar Frankfurt vanwege de uitmuntende organisatie en de ongelooflijke sfeer!! Almere is voor mij een optie als ik in het hoogseizoen niet voldoende dagen vrij kan krijgen om naar Frankfurt te gaan en meedoen zie ik dan meer als een training in plaats van wedstrijd door gebrek aan sfeer, enthousiasme, belangstelling, een ongezellig parcours. Als je een gezellige wedstrijd vol feest wilt moet je naar Gendt gaan (maar dat is alleen de kwart-triathlon).
De fles azijn is flink leeggedronken vooreer de pen gevuld met vitriool ter hand genomen. Met 2 dames in de top tien van Hawaii, dames die ook dit jaar zich mogen noemen tot de besten van de wereld want ja, zij zullen er van het zeer selectieve clubje PRO’s bij zijn (super gedaan Heleen en Yvonne)en 2 dames met een Olympische nominatie denk ik dat je geen klagen hebt. Gekeken naar de hoeweinigheid triatleten die NL kent, gezien de geringe grootte van dit land, en het torenhoge niveau waarop deze dames acte de présence geven (ik neem aan dat Hawaii wel gerekend mag worden tot een toppodium om op te staan, en hoger dan Olympisch kom je niet), applaus voor de meiden. Wat jammer dat het glas in dit betoog zo oerHollands halfleeg is. Hoe groot is de broek die je aantrekken wilt. Trots zijn op de atleten die geweldig presteren zou meer op z’n plaats zijn. Dat vroeger alles beter was is vergeelde praat.
[reactie van Jeroen; Beste Mariska, geen azijn of vitriool gedronken, integendeel. Belgie is ook maar een klein land maar produceert wel wereldtop bij de mannen en dan in iets mindere mate bij de vrouwen. Trots zijn op wat je hebt is goed, maar dat wil niet betekenen dat je daar dan ook maar tevreden mee hoeft te zijn. Je slaat de spijker wellicht wel op zijn kop met je opmerking 'hoe groot is de broek die je wilt aantrekken'. Dat is nou precies de instelling die je niet moet hebben om de wereldtop te willen bereiken. De geringe grootte van een land mag en kan nooit een drempel betekenen om jezelf tot grootse prestaties te brengen. Of gelden er voor triathleten andere wetten dan voor de zwemmers? Daar hebben we ook toch ook atleten van absolute wereldtop]