Als Batman triatleet was geweest dan had hij op deze fiets gereden, of voor de Star Wars fans, Darth Vader. Dat is de beste omschrijving die past bij het zien van de Trek Speed Concept triathlonfiets die ik van Trek heb gekregen om eens een paar weken lekker mee te gaan testen. Wat een straf! Hoewel het weer de laatste maand helaas niet zo uitnodigend was heb ik toch nog de nodige kilometers op deze fiets kunnen rijden en ik kan in één woord omschrijven hoe deze fiets voelt, ‘wauw’!

Trek heeft de Speed Concept serie eind verleden jaar geintroduceerd en de modellen zijn dit jaar onveranderd. Ik heb verleden jaar al een artikel geschreven over de specifieke technische details dus dat sla ik hier over. Mocht je juist die details willen weten klik dan hier. Dit artikel gaat over de praktijk test. Om de test zo eerlijk mogelijk te houden steek ik mijn eigen wielen (Zipp 1080/808 tubes) in het frame. Deze demofiets is afgemonteerd met Sram Force. Iets waar ik ook erg blij mee ben omdat ik nu ook eens ‘live’ kan voelen hoe deze Sram groep zich houdt ten opzichte van Shimano Ultegra / Dura Ace. Ik lees veel commentaar op forums over het functioneren van de verschillende Sram groepen, maar het zijn ervaringen die ik zelf bij het monteren van de fietsen nooit tegenkom en ook nog nooit ben tegengekomen bij klanten.

Zodra de fiets in elkaar zit is het eerste wat opvalt dat hij niet heel erg licht van gewicht is, sterker nog, hij voelt zelfs een beetje zwaar. Natuurlijk is gewicht in een triathlonfiets het laatste waar je echt mee bezig hoeft te zijn omdat het een niet heel erg belangrijke factor is, maar toch voelde ik even een moment van teleurstelling. Een lichte fiets ‘voelt’ nu eenmaal sneller. Om dit gevoel niet groter te laten worden ben ik er verder niet eens mee op de weegschaal gaan staan. Eenmaal op de fiets stuurt het even allemaal net even anders dan mijn eigen fiets, maar na een minuut of 50 verder en 3 keer afstappen om hier en daar nog wat te verstellen, raak ik behoorlijk vertrouwd met de fiets. En langzaam gaat het licht teleurstellende gevoel over in een gevoel van euforie. Ondanks de lichte wind tegen zie ik een snelheid op mijn Garmin die haast niet kan kloppen. Ik begin wat klein tikjes aan het ding uit te delen om zeker te weten dat er geen storing optreedt en de satelieten mij geen streek aan het leverenzijn. Maar nee, de snelheid neemt toe terwijl ik nog niet eens het gevoel heb dat ik echt mijn best aan het doen ben. Wat mij verder meteen opvalt is de fiets zo stabiel is dat ik veel harder door de bochten durf te rijden dan normaal. Zoals Maarten Ducrot altijd beweert dat je de bochten moet lezen heb ik altijd het gevoel gehad dat ik dan een soort bochten dyslexie heb. Ik ben een echte ‘triatleet’ en gebruik meestal al het asfalt wat er in de bocht ligt. Zeg maar redelijk haaks er doorheen dus. Maar bij de Trek durf ik de fiets te laten lopen, het voelt bijna alsof de fiets de controle overneemt. Ik neem bocht na bocht en beetje bij beetje gaat het steeds harder en ik ben steeds geconcentreerder hiermee mee bezig totdat ik bijna een tractor omver rijdt of hij mij. Gelukkig stopt de tractor en weet ik het gevaarte nog net op tijd te ontwijken. HRM op 250! De bochten maar weer even in de normale meer alerte stand rijden. Voor de goede bochtenrijders is belangrijk is om te weten dat het bracket wat lager bij de grond staat dan bij veel andere fietsen. Oppassen dus wanneer je heel schuin de bocht neemt. Op het lange rechte stuk met wind mee gaat het echt hard en als ik eenmaal een kilometer of vijf lang het gas zover mogelijk opendraai verbeter ik mijn snelheidsrecord tot dan toe. Ik heb nog nooit harder gereden op een vlakke weg en door de enorme vleugel van het stuur krijg je het gevoel dat als je nog iets harder gaat rijden de fiets langzaam zal opstijgen. De krachtoverbrenging op het bracket is enorm goed. Het is duidelijk dat het iets zwaardere gewicht de fiets in het geheel niet langzamer maakt en de torsiestijfheid ten goede komt.

Bij het omhoog rijden van viaducten en bruggen kun je goed testen hoe stijf het voorste deel van de fiets is. Het stuur is stijf. Er is nauwelijks enige flex te voelen als je aggressief omhoog rijdt. Ook de bayonet vork geeft geen krimp. De brug af kun je zo hard als je wilt naar beneden rijden. De fiets blijft altijd rustig zijn lijn vasthouden zonder nerveus stuur gedrag te vertonen. Een groot verschil met bijvoorbeeld een fiets als de Orbea Ordu. Bij die fiets merk je echt wanneer je boven de 40-45 km/u naar beneden rijdt dat de fiets veel minder stabiel rijdt en nerveuzer stuurt. De Trek rijdt zijn lijn alsof er een lineaal langs ligt.

Ik heb ritjes gemaakt met de standaard geleverde ski-bend extensions van Trek die zeer comfortabel zijn. Door de kleine knik omlaag voordat ze omhoog afbuigen heeft de pols een bijzonder ontspannen houding. Voor alle atleten die last hebben van hun polsen of een krampachtige houding houden hebben op hun ligstuur is dit echt een te adviseren model. Maar ik heb ook de j-bend extensions gemonteerd. Deze ogen sneller dan de ski-bends en zijn nog steeds zeer comfortabel. Deze extensions komen in de buurt van de Felt/Devox f-bend extensions. Van alle sturen die ik tot nu toe heb gehad met s-, j- of f-bends zijn dit de twee meest ontspannende qua houding. Ze hebben precies genoeg curve om de pols ontspannen te houden. De armpads zijn in breedte ongelofelijk goed verstelbaar evenals in de naar voren of naar achteren positie.

Om de veelzijdigheid en aanpasbaarheid van de fiets te testen heb ik ook met twee verschillende ‘stuurpen’ configuraties gereden. ‘Stuurpen’ is de omschrijving die ik gebruik voor het speciaal voor de SC 9-serie ontwikkelde platform waarop het stuur wordt gemonteerd. De fiets is standaard geleverd met een ‘stuurpen’ van 45 mm hoogte en 60 mm lengte. De fiets is dan voor mij iets aan de korte kant, maar door de armpads wat te verplaatsen gaat het goed. Ik moet dan alle spacers onder de extensions verwijderen om richting mijn normale diepte te komen, maar ik zit in de maximaal haalbare diepste stand 1 cm hoger dan normaal. De
10 mm hoge en 100 mm lange versie is eigenlijk een uitvoering die mij beter past. De armpads kan ik dan op de juiste plaats op de extensions monteren en ik kan onder de extensions verschillende spacers plaatsen zodat ik precies mijn normale diepte kan bereiken. Overigens zou ik graag een stuurpen combo willen die er qua hoogte en lengte net tussenin zou vallen. Eigenlijk heb ik slechts één nadelig punt over het stuur te noemen. De extensions zijn met een soort kleine houders gemonteerd aan het stuur. Wanneer de ik de bevestigingsbouten op hun maximale Nm vastzet dan wil het gebeuren wanneer je bijvoorbeeld een scheef zittende tegel of een ander obstakel tegenkomt tijdens het fietsen dat door de impact de extensions iets omhoog of omlaag schieten. Vervelend en simpel op te lossen door de klemming van de extension houders te monteren met een kleine vertanding. Overigens door ze net iets strakker vast te zetten dan de 14 Nm die wordt geadviseerd en een beetje FiberGrip pasta is het probleem overigens een heel stuk minder. Het is in ieder geval iets wat ik aan Trek ga doorgeven.

De remmen op de SC 9 serie zijn volledig weggewerkt in het framedesign. Maar een rem moet worden beoordeeld op zijn remkracht en niet op zijn aerodynamische vorm. Het een mag in ieder geval nooit ten koste van gaan van het ander. Gelukkig werken zowel de voorrem als de achterrem erg goed anders had mijn tractor avontuur waarschijnlijk iets minder fortuinlijk afgelopen. Het afstellen van de remmen kost wat meer tijd. Het is prima te doen, maar je hebt er wat geduld voor nodig. En het liefst een werkstandaard anders is het lastig om bij de achterrem te komen en los van het afstellen moet je uiteindelijk een keer je remblokjes vervangen dus iedereen krijgt er een keer mee te maken of je moet je fiets hiervoor wegbrengen. ook hier een heel klein puntje van kritiek. Bij een wat minder lekker wegdek wil de afdekking van de voorrem soms een beetje tegen het frame rammelen. Ik heb er een klein viltje achter geplakt en het probleempje is opgelost. Waarschijnlijk valt het de meeste anderen niet eens op, maar ik ben zeer allergisch voor rammeltjes en geluidjes aan mijn fietsen.

Alle accessoires die je op de Trek Speed Concept 7- en 9-serie modellen kunt monteren heb ik dan maar ook even geprobeerd. Als eerste de draftbox. Dit is een soort ‘pedaalemmer’ die achter de zitbuis van de fiets is te monteren. In eerste instantie vond ik het niet mooi, maar in de praktijk werkt het geweldig. Het verbetert zelfs de aerodynamica van de fiets. De box zit goed geklemt en door de neopreen hoes die in de box zit heb je geen gerammel van de spullen die je er in stopt. Ik heb er bandenlichters, gaspatronen met houder, sleutels, mobiel, extra tube, etc in gepropt en alles blijft keurig op zijn plaats zitten. Om de deksel te verwijderen moet je aan beide zijkanten twee kleine ’klepjes’ indrukken. Doe dan niet zoals ik de eerste keer deed. Helemaal volproppen, dekseltje met moeite er op drukken, de klepjes om de deksel te vergrendelen op hun plaats duwen… en dan hem hem proberen open te krijgen. De box zat zo vol dat ik met geen mogelijkheid die klepjes nog kon induwen om het dekseltje weer er af te halen. Na een kleine 30 minuten wurmen, vloeken en tieren is het gelukt om dat @4#%! dekseltje er weer af te krijgen. Niet te vol proppen dus. De speedbox is de Speed Concept ‘voederbak’. Deze kun je op de bovenbuis monteren en daarin je voeding zoals gels en repen in opbergen. Het boxje past mooi en rammelt en schuift niet. Prima, simpel en doeltreffend. Maar het fraaiste is toch de duotrap speed- en cadanssensor. Deze zit in het frame weggewerkt en werkt met het ANT+ signaal. Je kunt deze dus koppelen aan de computers van Trek, maar ook zoals ik heb gedaan aan Garmin GPS computers.

Overal is dit één van de meest veelzijdige superbikes die nu verkrijgbaar is. De pasvorm is voor een grote groep consumenten geschikt door de veelzijdigheid en mogelijkheden van de aanpassingen in stuur/armpads/hoogte/lengte combinaties. De geometrie ligt tussen die van Cervélo, Felt en aan de andere kant Cannondale in. Alle 9-serie modellen hebben dezelfde geometrie, maar verschillen in afmontage van de onderdelen en daardoor dus ook in prijs. De 9.8 zoals ik heb getest kost in de standaard uitvoering van Trek € 6.999,00. Een geweldige fiets die ik uiteindelijk maar heb gehouden… waarschijnlijk tot de volgende superbike die langs komt.

De ervaringen met de Sram Force groep zijn tot op heden zeer goed, maar ik ga nog even door met testen en zal in de komende weken hier een keer over schrijven.