Dachten wij in Nederland soms al te maken te hebben met hoge inschrijfgelden: je hoeft soms maar een stap over de grens te doen om deze stelling ernstig te relativeren – zoniet te ontkrachten. Doe een keer een Ironman of een Challenge wedstrijd, of een ander hoog aangeschreven evenement, en je weet beter. Triathlon is gewoon een dure sport. Niet alleen als het gaat om kleding en materialen, maar ook qua inschrijving voor wedstrijden. Anders dan met (grote) loopwedstrijden is een triathlon een evenement met relatief veel voorbereiding, veel kosten en weinig deelnemers. You do the math.

Eerder deze week werd hèt gerucht van de afgelopen periode officieel gemaakt: op 11 augustus 2012 komt er een echte, volledige Ironman in één van ‘s werelds grootste metropolen, New York City. Met zwemmen in de Hudson River, een fietsparcours over de Palisades Highway, door New Jersey en eindigend in de Rocklands, en een loopparcours dat de deelnemers weer terug leidt naar Manhattan. De wedstrijd zal open staan voor 2500 gelukkigen. Maarrrr… er is ook een downside. Daar waar de gemiddelde hele triathlon al snel rond de 300 euro kost, de gemiddelde Ironman vaak al de 400 overschrijdt, de Amerikaanse Ironmans soms al hun inschrijfgeld rond de 500 euro vaststellen, circuleren nu voor de IMNY-to-be (zelfs dus in hun debuutjaar) volgens Triathlete.com al inschrijfbedragen van rond de 1000 (!) dollar. Once again: you do the math. Sponsor income not included.
Zelfs voor het Amerikaanse publiek was die – getuige de reacties op de poll op Triathlete – aan de hoge kant.

Rationalisering en nuancering daarachter is dat de WTC een forser bedrag dan waar dan ook elders kwijt is aan vergunningen, politie-ondersteuning, medische verzorging et cetera. De primaire vraag is natuurlijk: is een Ironman in de Big Apple je dat waard? Is er bij dit soort inschrijfgelden nog enige objectiveerbare prijs-kwaliteit verhouding te beargumenteren? Wat is een kwalitatief goed triathlon-evenement je überhaupt waard? We horen het graag in de comments.