Voor de meeste Almeerders die de hele triathlon in de jaren ’80 en ’90 hebben volbracht is Joop Visscher het icoon van de finish. Niet de bekende speakers, maar Joop. Joop was gek van de Holland Triathlon en hij stond garant voor de interviews daags voor de triathlon en hij stond je aan de finish op te wachten. In dienst van Omroep Flevoland wist hij precies wie wie was en je kon er op rekenen dat hij ook iets persoonlijks wist te vertellen. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik tijdens mijn eerste triathlon in ’93 door hem werd geinterviewd en ik het een beetje raar vond dat hij mij kende. Een jaar later was ik vol bravoure en voorspelde de dag van te voren even mijn eindtijd die ik zou gaan halen. Een heel goede voorspeller was ik niet want ik kreeg DNF achter mijn naam. Joop heeft mij die dag niet meer gezien. Iets wat hij een paar jaar later even fijntjes onder mijn neus wreef, maar op een goede manier. Met een beetje humor en een beetje spot en natuurlijk moest ik de belofte maken dat jaar wel te finishen.

En dat deed ik en hij stond klaar om mij als eerste te feliciteren. In de jaren erna werden de interviews de gewoonste zaak van de wereld en deed je je best om een goed praatje te houden. Ik kan mij zelfs herinneren dat er een jaar was dat omroep Flevoland het in het hoofd haalde om Joop te passeren en een andere verslaggever op te stellen. Deze man heeft geen plezierig weekend gehad kan ik julie vertellen. Vrijwel alle Almeerse deelnemers hebben deze verslaggever geboycot. Enkelen van hen zeiden ook gewoon; Wij geven alleen interviews aan Joop. Er was maar 1 verslaggever die in Almere aan de finish moest staan en dat was Joop Visscher. Omroep Flevoland wist hoe snel ze Joop moesten terughalen. Het jaar daarna stond Joop dan ook weer waar hij moest staan. Aan de finish! En zelfs toen ik was verhuisd naar Hilversum en officieel geen Almeerder meer was ben ik nog een aantal keer door hem opgevangen. Ook toen was er dat moment van herkenning en respect. Want dat had Joop als geen ander voor de deelnemers en de Almeerse deelnemers voor hem. Hij was altijd een beetje ondeugend en de dag ervoor soms een beetje prikkelend, maar op een geweldige manier. Het is toch een raar verschijnsel dat je zo’n band opbouwt met iemand die je 1 of 2 keer per jaar ziet.

In augustus 2008 werd bij Joop acute leukemie vastgesteld. Na een aantal ups en downs is Joop Visscher op 30 september 2010 overleden aan de gevolgen van deze ziekte. Het is hem niet gegund geweest om zijn geplande ‘farewell’ feest te geven waarop, zoals hij op zijn Joop’s had gezegd, ’ik wil iedereen nog een hand geven zolang die nog warm is’.

Rust zacht Joop en ik hoop dat mijn ‘Finish’ nog even op zich laat wachten, maar als het zover is dan verwacht ik dat je me daar op z’n Joop’s binnenhaalt.

Wij wensen alle familie en vrienden van Joop veel sterkte.