Persoonlijk vind ik het geweldig en gedurfd van de organisatie van Almere dat ze de aansluiting hebben gezocht bij de Challenge Family. Ze leggen de lat hoog voor zichzelf, en dat is prima. Dat houdt je scherp en geeft aan dat je met de toekomst bezig bent. Ik heb ook geen enkele moeite met het feit dat daarmee ook het inschrijfgeld omhoog gaat. Zoals ik in mijn reactie op het eerdere artikel over de aankondiging van Almere al heb aangegeven, is het naar mijn mening de beste beslissing die de organisatie heeft kunnen nemen om het evenement nieuw leven in te blazen. En na de toch succesvolle editie van 2012 lijken daar voldoende mogelijkheden voor te zijn. Er zaten schoonheidsfoutjes in, maar over het geheel was het een succes. En voor wat betreft de hoogte van het inschrijfgeld; Almere is als oudste hele triathlon van Europa door vrijwel elke andere – en vaak duurdere – LD triathlon die daarna is ontstaan ingehaald daar waar het gaat om deelnemersaantallen. Zelfs de gemiddelde wachtlijst bij de meeste Ironman- en Challenge-triathlons bevat meer deelnemers dan er de afgelopen jaren individueel aan de start hebben gestaan in Almere. Kortom, de organisatie moet de kans krijgen om zich te bewijzen en te laten zien dat het hogere inschrijfgeld het evenement ten goede komt qua organisatie, sfeer, verzorging en ga zo maar door.

Qua sfeer en ambiance wil ik terug naar afgelopen jaar. Dit was voor mij de eerste triathlon Almere sinds jaren waarbij ik het idee had dat de sfeer en ambiance erg goed waren. Een hoofdreden hiervan was je als deelnemer vaak ‘contact’ kon hebben met je familie en vrienden die langs de kant stonden. Juist dat het fietsonderdeel, voor de meesten toch het onderdeel waar ze de meeste tijd in doorbrengen, uit vier ronden bestond was daar debet aan. Je keerde relatief vaak weer uit het niemandsland van de polder naar de publieke zone terug. Voor mij was dat een reden om verleden jaar in te schrijven. Ook al was vrij lang onduidelijk hoe het parcours precies zou lopen vier ronden betekende dat je vaak weer door de bewoonde wereld zou fietsen.

In de nieuwe opzet staat op de Challenge Almere site dat het fietsen uit één of twee ronden gaat bestaan. Maar niet hoe deze ronden gaan lopen, waar naar toe, over welke wegen, etc. Net als vorig jaar is er nog geen exact parcours bekend, maar nu zelfs het aantal ronden niet eens. Dat kan dus nog van alles betekenen. Maar één of twee ronden is nogal een verschil. Ik zou toch heel graag willen weten of ik 90 km. of 180 km. door die polder moet karren. Of ik dan nog een beetje de bewoonde wereld tegenkom of dat ik alleen maar in niemandsland rondrij d en hier en daar een verdwaalde boerderij tegenkom. Ik denk dat dit ook voor veel toeschouwers een beperkende factor kan zijn. Afgelopen jaar had je er ook als toeschouwer ook echt iets aan. De dag werd gebroken door de vele keren dat je degene waar voor je was gekomen voorbij kon aanmoedigen.

Waarom afstappen van de succesvolle vier ronden? Natuurlijk, het was een beetje druk toen de halve en hele tegelijk op het parcours aanwezig waren. Met name in de eerste en laatste kilometers van elke ronde. Maar toch ook weer niet zo druk dat het onmogelijk moet zijn om daar een mouw aan te passen. En ja, het stayeren was een probleem, maar ook daar valt wel iets aan te doen.

Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat hier een eis van een van de sponsoren aan ten grondslag ligt. Namelijk van de Provincie Flevoland. De Provincie is een belangrijke sponsor en die zien dan ook graag dat de hele Provincie wordt betrokken bij de triathlon. Op zich wel begrijpelijk, alleen wordt de toevoeging van ‘Amsterdam’ aan de wedstrijdnaam steeds ludieker wanneer we straks richting Zeewolde koersen of misschien wel heel erg old-school naar Dronten. Back to the Future? Tenzij ik – en mijn bron – er helemaal naast zitten en we richting Amsterdam gaan rijden. Dat zou een heel andere kijk op de situatie geven, maar zou hier sprake van zijn dan denk ik dat de organisatie dat wel direct op de site had vermeld. Maar of het nu een sponsor-eis is of niet: een feit is dat het fietsparcours weer radicaal wordt gewijzigd.

Waar mijn pijnpunt ligt na dit relaas is dat de organisatie een fraaie Early Bird actie houdt. Tot 28 februari is het inschrijfgeld € 300, € 100 meer dan afgelopen jaar, en daarna komt er naarmate de datum verder verstrijkt telkens € 20 bij tot een maximum van € 380.

Maar hoe kan men nu verwachten dat deelnemers zich voor € 300 gaan inschrijven als het parcours wederom dusdanig ingrijpend wordt veranderd en niet bekend is hoe het er uit gaat zien. Ik zou heel graag willen weten of je één of twee ronden moet fietsen. En hoe in deze nieuwe situatie dan het parcours er uit gaat zien. Als ik dat niet weet schrijf ik (geprikkeld door de Early Bird actie) in voor iets waarvan ik nu nog niet weet of dat van mijn gading is. En dan vindtik € 300 of meer wel veel geld. Maar schrijf ik pas in wanneer het fietsparcours bekend is dan moet ik wellicht later meer betalen omdat de organisatie mij nog niet van de relevante details kan voorzien. Voor € 20 extra kun je de annuleringsverzekering afsluiten, maar dat is een beetje de omgekeerde wereld. Is de organisatie niet gewoon verplicht, zeker bij dergelijke bedragen, een min of meer correcte weergave van het parcours te verstrekken?

Aansluiting bij de Challenge Familiy betekent een verdere professionalisering van het evenement en roept zeker een hogere verwachting op bij potentiële deelnemers. Een goede weergave van hoe en wat het parcours er uit gaat zien hoort daarbij. Ben je daar als organisatie – nog – niet toe in staat, dan zou je ten minste de Early Bird actie moeten handhaven totdat het parcours bekend is en elke deelnemer voor zichzelf kan bepalen of hij/zij daar aan wil deelnemen. Zo niet, dan is het meer een Crazy Bird dan een Early Bird actie.