Met de start van onze nieuwe site starten we ook met een nieuwe rubriek. In ‘gadgets from the past’ duiken we leuke en vergeten triathlon uitvindingen en/of producten op. Sommigen omdat die nu niet meer zijn toegestaan in de triathlon en andere omdat ze gewoon niet werkten. Maar leuk waren ze wel…
Push zadel
Het ‘Push’ zadel werd midden jaren ’90 door een slimmerik bedacht. Door het zadel aan de achterzijde op te hogen met een stijve ‘rug’ kreeg je als het ware een kuipje zoals bij een racemotor zadel. Het voordeel hiervan was dat je bij het trappen van een zwaarder verzet je zelf als het ware kon schrap zetten tegen het zadel en dus meer duw ‘push’ kracht kon geven.
Kort na de introductie werd het zadel al verboden, maar toch was het aardig bedacht.
Seat Shifter
De Seat Shifter stamt uit eind jaren ‘80/begin jaren ’90. Het ligstuur was uitgevonden en dit werd massaal door alle triathleten geadopteerd. Er waren al snel atleten die bedachten dat het dan toch echt een stuk comfortabeler zou zijn om een steilere zitbuishoek te hebben.
Helemaal mooi als je dat dan tijdens het fietsen zou kunnen regelen, niet? De Seat Shifter was geboren. Via een knopje op het stuur kon je het zadel tijdens het fietsen meer naar voren of naar achteren schuiven. Alleen jammer dat het motortje soms vrij sterk was en er geen remmetje aan het begin/einde van de rails zat. Het gebeurde dan ook met regelmaat dat een atleet iets te enthousiast op zijn bediening drukte en het zadel als een torpedo op de achterop komende atleet werd afgevuurd. Het was natuurlijk wel een geweldige manier om van een stayerende atleet af te komen…
Bikestream
De moeder aller drinksystemen voor op de fiets. De Bikestream was een soort rubber ballon die in een hoesje zat. Deze ballon kon je vullen met sportdrank en via een handpompje moest je er dan extra lucht bij pompen. De sportdrank werd via een slang naar je stuur geleid waar een ventieltje zat waarin je moest bijten. Door de extra lucht die je in de ballon met drank had gepompt werd het onder druk in je mond gespoten. Vervelend was alleen dat het moeilijk te reinigen was waardoor er bij veel atleten naast sportdrank ook een moestuintje in de ballon groeide met alle vervelende maag/darm gasproblemen van dien. Dit leidde overigens wel weer tot beduidend minder stayergedrag achter deze atleten 
Op het moestuintje na was de bikestream een heel handige gadget. Ander bijkomend probleem: als je het drinken in de ballon had gepompt, stond er zo’n druk op dat hij kon ontploffen bij aanraking. Dit overkwam mij in Rijkevoort kort voor aanvang bij 35 graden celsius toen een vriend van me wilde controleren hoeveel drinken ik bij me had. Uiteindelijk dus totaal niets en een plakkende fiets. De wedstrijd staat als annekdote nog in ons geheugen gebeiteld als het Rijkevoort-gevoel (gek genoeg heeft deze wedstrijd met gebeurtenis mij jaren lang het PR op de 40km-tijdrit gegeven). De aflsuitende 10km was daarna zeer zwaar. De vriend won uiteindelijk de wedstrijd van me (makes you wonder: ongelukje of tactiek??). Ook een blast-from-the-past: de prisma-bril waarmee je je hoofd omlaag kon houden. Nadeel: de wereld was op zijn kop. Geen lang leven beschoren onder de toenmalige toppers, maar wel weer typisch innovatief triathlon.
In 1990 deed ik in Zofingen mee aan de (korte) duathlon. Daarin startte ook de plaatselijk favoriet Roy Hinnen. Hij shifte onderweg iets te fanatiek met zijn seat. Het ding werd gelanceerd en Roy kwam zonder zadel terug in het PF. Mooi gezicht.
Ik wordt oud…. Heb al deze spullen gehad. Was een mooie tijd!!!