Dennis van de Worp, sinds november onder begeleiding van Lars Karmelk heeft met succes gedebuteerd in de hele triathlon van Almere. Hieronder zijn verhaal.

Eindelijk, het is week 34, de week van Almere 2010 is begonnen en ik merk dat het nu een beetje begint te kriebelen. Deze week echt heerlijk rustig aan gedaan, goed slapen, voedingsplan met Lars doorgenomen en verder iedere dag kijken wat het weer gaat doen. Eigenlijk kun je nu niets meer doen en moet je maar vertrouwen op de trainingsarbeid van de afgelopen maanden.

Nu is het moment waar ik zo lang naar heb uitgekeken (als junior had ik altijd al de wens) en dan is het zover. Eindelijk de start en ben meteen goed weg, de eerste ronde gaat vanzelf, alles klopt en ik merk dat ik al snel ruimte heb. Na de landgang even kijken naar de plek en dat ziet er goed uit en licht duizelig spring ik weer opnieuw het water in. Tweede gedeelte gaat ook lekker, rustig op techniek gezwommen en trouw om de 5 slagen gekeken of ik nog op de juiste koers lig. Ik weet dat ik een lichte afwijking naar links heb dus de correctie is iedere keer vrij eenvoudig. Laatste stukje de haven in en dan mag ik er al uit. Kijk op de klok en zie 57:48, toch. Had voor de zekerheid een fietsshirt klaar gelegd waar ik later geen spijt van kreeg. Ik hoorde dat ik rond de 33ste plek uit het water kwam. De fiets aan de hand mee tot aan de streep, voor mijn gevoel al een kilometer gelopen en begon ik aan mijn 180 km. Volgens het plan 2 bidons de eerste ronde en twee gelletjes met voldoende water, wat een heerlijke afleiding kan eten en drinken zijn. De eerste 60 km gaan vanzelf en bij de coachpost twee nieuwe bidons en f lachen en roepen naar de supporters, na zo’n 75 km gaat het enorm onweren en kom ik niet eens aan tellen toe na de flits, echt flits kabam zegmaar en meteen enorme regen, tegenwind en koud. Gelukkig werd het snel weer droog. Tijdens deze ronde 3 bidons leeggedronken en 3 gelletjes volgens plan. De laatste ronde gaat in. De laatste 20 km. begin ik al een beetje uit te kijken naar het lopen, vraag me af hoe het zal gaan en wat voor tijd ik zou neerzetten op de fiets. Na 4:55 stap ik van de fiets, als 16de hoor ik de speaker zeggen. Mijn gemiddelde HF was 132, verbruikte calorieën 3585 en gemiddelde cadans was 88. Rondetijden: 1u36:41 – 1u36:31 en 1u42:07. Totale fietstijd 4u55:18 (16de fietstijd).

Heb vertrouwen in de marathon aangezien ik me nog helemaal fris voel van het fietsen. Dat had ik van te voren niet kunnen hopen. Fiets in het hek, loopschoenen aan, f door de bagger naar het loopparcours en de eerste doorgang bij de finish is gedaan. Nu gaat het echt beginnen, de door mij gevreesde marathon. Heb het plan niet op mijn tijd te letten onder het lopen en net als het fietsen puur op mijn HF te vertrouwen (doel is 131-141). Dat is in Stein ook erg goed bevallen. De eerste ronde gaat heerlijk (HF 132-135) op de eerste 2 km na dan. Die heb ik alvast maar te pakken, tweede ronde voelt ook zeer prettig aan, wel bijna 3 minuten langzamer zie ik, maar geen paniek om onder de 10 uur te blijven. Merk dat ik stiekem toch onbewust aan het rekenen ben gegaan deze tweede ronde om te kijken wat er meer mogelijk was. Zou dan 9:45 haalbaar zijn? Met dat idee begin ik aan mijn laatste ronde en plots bij 31 km voel ik alsof mijn bovenbenen ineens volschieten met enorme spierpijn, net voorbij de coachpost. Ik verbied mezelf te gaan wandelen, mijn HF daalt naar 124. Mijn Pa fiets boven aan de dijk mee en geeft zegt precies de juiste dingen. Heerlijk de wind in de rug en ik kan dit rustig volhouden. Na 3u47:52 zit mijn marathon erop (verval van 12 minuten in de laatste ronde) en mijn rondetijden waren: 1u09:44 – 1u12:58 en 1u25:11 ik zie mijn finishtijd, 9:49:22. Super gaaf, onder de 10 uur en eigenlijk alleen maar last van mijn bovenbenen en wat een onwijs mooie ervaring. Dit smaakt meteen al naar meer, daar was ik al voor gewaarschuwd.

Deze dag kon niet mooier en wat heerlijk om op deze manier met onze sport bezig te zijn. Ik besef dat mijn voorbereidingen goed zijn geweest. De schema’s van Lars Karmelk hebben mij het vertrouwen gegeven dit aan te kunnen en daarnaast is steun van je partner, familie, vrienden en collega’s ook erg belangrijk, allemaal enorm bedankt!