Had ik het in mijn vorige blog over de verschillende weersinvloeden die zich tijdens de triathlon van Almere hebben voorgedaan, de editie van 2010 gaat de boeken in als de meest grillige ooit wat het weer betreft.

We moeten terug naar 1985 waar het zwemonderdeel tijdens het EK triathlon destijds werd ingekort vanwege onweer. Ook in 1990 en 2000 regende het vrijwel de hele dag en in 1991 en 1994 bleek de wind in combinatie met de regen de atleten tot uiterste inspanningen te dwingen.

In de gehele week voor de race werd buienradar en alle weersvoorspellende media in de gaten gehouden. Tot een dag voor de wedstrijd leek zaterdag 28 augustus 2010 de triatleten redelijk gezind met enkele buien en evenzoveel opklaringen. Pas op de avond voor de wedstrijd werd duidelijk dat ook onweer zich boven de Flevopolder zou gaan voltrekken.

In de week voor de wedstrijd kwam de afmelding van de winnaar van vorig jaar Georg Potrebitsch als een vervelende mededeling, ook al wisten we dat hij in de weken voor Almere door een virus was geveld. Hierdoor lag de weg vrij voor Gerrit Schellens om vogelvrij voor zijn zesde overwinning in Almere te gaan, daar een fitte Potrebitsch als enige kansen werden toegedicht om Schellens van de winst af te houden. In juni bleek Potrebitsch Schellens nog 2 minuten te snel af tijdens de Sabic triathlon in Stein. Bij de dames bleek Irene Kinnegim fit genoeg om van start te gaan. Op twitter meldt zij met 6 weken looptraining de wedstrijd in te zijn gegaan. Overigens kon ze tijdens haar blessure wel het accent vrijuit op het fietsen leggen.

Ondanks dat ik dit jaar niet zelf meedeed aan de hele triathlon, ging mijn wekker af om 05.00 uur. Ook hetzelfde ritueel als een jaar geleden. Eerst douchen, daarna stevig ontbijten en vervolgens met een swim, bike en run tas op weg naar Almere-Haven. Auto op een geheime;) parkeerplaats gezet (in al die jaren triathlon Almere leer je dat wel) en vervolgens op naar de start.

Aldaar bij het parc fermée heb ik gepoogd een aantal van mijn deelnemers die ik onder begeleiding heb nog succes te wensen. Bij de ingang van het parc fermee was die kans aanwezig en heb ik nog een aantal een hart onder riem gestoken. De eerste regenbui moest nog vallen en ik begaf mij vervolgens naar de een bootje waar ik verwacht werd de VIPS een uur lang te vermaken door ins-en outs over de triathlonsport over te brengen en live verslag te geven over de race. Op de andere boot mocht oud-toptriatleet Frank Heldoorn hetzelfde doen.

Om half acht hoorden we burgemeester Jorritsma de deelnemers bemoedigende woorden toespreken en konden we van dichtbij zien hoe Gerrit Schellens samen met Marleen Vos aan kop zwommen. Favoriet Schellens staat vooral bekend als sterke loper, maar wist zich in dit veld al tijdens het zwemmen aan de kop te nestelen. Iets wat hem in zijn zeventien jaar durende carrière nog niet eerder was overkomen – maar uitgerekend in zijn afscheidswedstrijd alsnog gebeurde.

Samen met Eddy Lamers en in zijn zog Boris Bock rondde hij het zwemonderdeel af, op korte afstand gevolgd door Erik-Simon Strijk. Tijdens het fietsonderdeel regende het bij vlagen hard en spookte het even in de polder met flinke onweersbuien en blikseminslag. Verschillende deelnemers gaven na afloop aan even met angst op de fiets te hebben gezeten. Gelukkig kon de wedstrijd zonder ongelukken voortgezet worden.

Bij het fietsen ontstond al snel een kopgroep met Dirk Bullen, Schellens en Strijk. Deze groep werd achtervolgd door Lamers en Jacob Veenstra. Lamers zou tijdens het lopen halfweg uit de race stappen, naar eigen zeggen met een lege energietank. Roeland Smits rukte langzaam op naar voren en wist in de laatste fietsronde nog een minuut dichterbij de kopgroep te komen en meldde zich na het drietal op een krappe 3 minuten achterstand bij de wissel in Almere-Haven. Enkele minuten daarachter volgde Stijn Demeulemeester.

De marathon gaf een voorspelbaar verloop weer. Schellens opende de marathon zoals we gewend zijn op een moordend tempo om zijn concurrenten direct op onoverbrugbare achterstand te zetten. Het verschil in de kilometers daarna zou uitgroeien tot zeventien minuten. Twee minuten achter het drietal wisselden Smits en Demeulemeester. De Belg, vorig jaar vierde in Almere en in 2007 uitgevallen met materiaalpech, zette de achtervolging hard in. Hij kwam tot dichtbij debutant Strijk, maar daarna moest hij de strijd al snel staken.

Schellens kon zich gaan opmaken voor een prachtig slot van een mooie carrière. Europees kampioen, winnaar van de Ironman Zuid-Afrika, meerdere top 5-klasseringen op Lanzarote en overwinningen in Stein en 6x in ‘zijn’ Almere. Want Schellens was een trouwe klant aan de start van deze wedstrijd. Hij vierde uitgebreid feest. Strijk debuteerde sterk en Smits pakte in zijn tweede hele triathlon een kleine minuut na Strijk de overgebleven podiumplaats.

Kinnegim liet zien dat ze het fietsen wel genoeg getraind had dit jaar en nam snel afstand van Carla van Rooijen en de snelste zwemsters Vos. Laatstgenoemde was maar liefst 53 minuten sneller dan tijdens haar debuut in 2009 en hield knap stand op de derde plek. Van Rooijen fietste 12 minuten sneller en liep en zwom respectievelijk
3 en 1 minuten langzamer als in 2009 wat voor haar een PR betekende. Kinnegim pakte haar tweede overwinning in Almere en gaat met vertrouwen op weg naar haar deelname aan de Ironman Hawaii (pro’s) waar ook van Rooijen zal starten (age-group).

Zoals ik in de voorbeschouwing reeds aangaf ging de strijd om de regionale eer tussen Thomas Naasz en Merijn Schuurman. Beiden draaiden een sterke race wat resulteerde met een persoonlijk record en een top-10 plaats. Strijk, Smits en Veenstra (met 8u41 een PR!) bleken nog een maatje te groot. Martijn Boot moest in de week voor de wedstrijd afhaken met een gebroken teen, opgelopen tijdens de triathlon van Weesp. Jeffey van Horn maakte een degelijk debuut in 9u34.

De wedstrijd werd geteisterd door de zware weersomstandigheden. Voor zo’n 47 deelnemers bleek de finish een halte te ver en zij moesten de strijd staken. Ook in de breedte werd met de businesstriathlon, triple play en tri-together de degens gekruist en dat gaf de wedstrijd extra veel sfeer en beleving doordat hier ook vaak mensen deelnemen die nog nooit een triathlon van dichtbij hebben ervaren en op deze wijze het evenement mede kunnen maken en meemaken. Ikzelf vond het mooi om een keer tussen deze groep deelnemers het evenement te ervaren. Hierdoor kon ik ook met eigen ogen de prestaties van mijn coachees beter zien en de persoonlijke verhalen na afloop waren inspirerend en af en toe ontroerend om te horen.

In 2011 zal het Nederlands kampioenschap lange afstand weer in Almere plaatsvinden. Naar verwachting zullen dan meerdere Nederlandse toppers naar Almere afreizen om te gaan strijden voor de Nederlandse titels.