Vaak wordt ons gevraagd waar we (Wim en ik) het spraakwater en kennis vandaan halen om een hele dag te vullen: het publiek te informeren, de atleten op de hoogte te stellen van de onderlinge verschillen en ’s avonds nog vrolijk mee te feesten met het feestgedruis in het stadion.

Voor mij zijn het altijd de drie V’s; voorbereiden, voorbereiden, voorbereiden. In die voorbereidingen maak ik gebruik van een database die ik in de 23 jaar als speaker heb opgebouwd. In principe worden alle wedstrijduitslagen in een fraai XLS bestand gepropt, waaruit van alles selecteert kan worden. Het betreft hier niet alleen de Nederlandse wedstrijden, maar ook de wedstrijden in het buitenland waar Nederlanders actief zijn. Natuurlijk wordt e.e.a . gecompleteerd met de alom bekende belangrijke wedstrijden. Deze database staat aan de basis van de voorbereidingen. Van belang is, dat je niet alleen kan benoemen, welke atleet voorbij komt, maar het publiek ook inzicht kan geven in de prestaties van desbetreffende atleet uit het verleden.

Vervolgens wordt deze database naast de startlijst van de wedstrijd gelegd en kunnen zaken gecombineerd worden. De meest in het oog springende resultaten worden door mij gekoppeld aan de atleten. Dit houdt in dat een avondje of 7 gespendeerd wordt aan het voorbereiden. De kamer verandert van een doorgaans zeer net opgeruimde huiskamer in een absoluut niet georganiseerd archief. Overal papier: uitslagen, uitdraaien van database, aantekeningen etc. Het zijn ook die momenten dat de rest van het gezin iets minder blij is met mijn hobby.

Naast de schriftelijke voorbereidingen zijn er dan ook nog de mondelinge voorbereidingen. De telefonische contacten tussen Wim en mij nemen in aantal zienderogen toe . We lijken soms meer op twee roddelende tantes als op iets anders. Ook worden de contacten met atleten op allerlei wijze strakker aangehaald; even de laatste nieuwtjes weten. Met de komst van Twitter en Facebook (welke ik beiden zeer fanatiek volg en ook (mis)gebruik) is dit onderdeel al wat gemakkelijker geworden. Veel triatleten hebben de weg naar Twitter en Facebook gevonden en melden daarop de meest fantastische weetjes voor een speaker. Met hun eigen uitspraken worden ze her en der in wedstrijden dan ook wel eens geconfronteerd, hetgeen menige lachbui teweeg heeft gebracht.

Wat betreft herkenning van atleten kan ik snel zijn. Door onze ervaring als triathlonspeaker kennen en herkennen we de meeste atleten van veraf. Het gaat soms zo ver dat we de kopgroep bij het zwemmen van grote afstand herkennen en kunnen benoemen. Natuurlijk staan er plots weer onbekende talenten op die het je even lastig maken, maar over het algemeen kunnen alle deelnemers met naam en toenaam genoemd worden.

De contacten met de organisatie nemen in frequentie toe en ook meldt de pers zich regelmatig. Zij willen horen wie de kanshebber zijn en wat de betreffende atleten in het verleden allemaal gepresteerd hebben.

Als voorlaatste voorbereidingspunt hebben we altijd onze kampeerspullen. Die moeten weer van zolder. Voor ons hoort bij Almere een paar nachten op de camping. Zonder een verblijf op de camping (eerst die van TVA, nu aan de jachthaven) is Almere niet compleet. Dit is de enige voorbereiding die nooit al te serieus genomen wordt en zijn er jaren bij geweest dat we wel de slaapzakken bij ons hadden, maar niet de luchtbedden. Of wel luchtbedden en slaapzakken, maar geen pomp, dus sliepen we maar op de grond. In de TVA-jaren (men kent ons door en door) waren er jaren bij dat de tent en slaapbenodigdheden voor ons geregeld waren door de beheerders van de camping en alles bij aankomst al klaar stond.

Langzamerhand komen we dan richting uur U; voor mij betekent dat nog altijd bij belangrijke wedstrijden opbouwende gezonde spanning en dus een tweetal nachten voor de afreis op vrijdag naar Almere begint de onrust. ’s Nachts de wedstrijd al een aantal maal beleven en dus nachtelijke onrust. Compromis ten opzichte van mijn partner: de twee nachten voor vertrek is het logeerbed mijn plekje.

Dan op naar Almere. Voor mij begint het evenement met het proeven van de sfeer aldaar en het spreken van de atleten, die zich komen inschrijven. Vroeg op pad, richting Almere. Tentje opzetten en richting wisselzone en stadion. Urenlang beppen met Jan en alleman; nuttige info voor speakers opdoen, maar ook veel nutteloze informatie (laat dat mijn specialiteit als speaker nu zijn). Zaken afstemmen met de organisatie en jury is ook altijd een vast item.
Vervolgens heerlijk op een terras neerstrijken en kijken naar de scholierentriathlon, die hun eigen speakers hebben (gelukkig). Ook de nachtelijke inspectie van de locale etablissementen vergt altijd de nodige tijd van ons. Niet verder vertellen; er is een jaar geweest (lang geleden)dat we samen na de inspectie van de locale gelegenheden aan de Haven terugkwamen op de camping en tot onze grote schrik de atleten allemaal al wakker waren en hun ontbijt naar binnen stopten. Onze horloges gaven 06.00 uur aan, dus maar snel gedoucht en naar de start. Professioneel als we zijn heeft niemand hier iets van gemerkt, maar om 22.30 uur zaten we er wel een beetje door.

In al die jaren zijn er al heel wat bijzondere momenten gepasseerd; fantastisch spannende wedstrijden, heroïsche gevechten tussen atleten, broerlief die een aantal maal finishte, persoonlijke vrienden die de overwinning pakten of zichzelf overwonnen, NK’s, EK’s, WK’s. Allemaal hoogtepunten, maar een moment springt er persoonlijk uit. Dat was het 2008. Door het overlijden van mijn beste vriend en de persoonlijke keuzes die ik gemaakt had, zou het mijn allelaatste wedstrijd als speaker worden. Het moment van de finish van de allerlaatste atleet op zondag staat me nog op het netvlies gebrand. Niet meer met mijn passie bezig kunnen zijn, niet meer samenwerken met mijn speakermaatje Wim…………………………….. Het kan raar lopen, het jaar erop stond ik gewoon weer in Almere aan de microfoon samen met Wim, iets wat ik nog in de lengte van jaren samen met hem hoop te doen.

Al met al kriebelt het al weer behoorlijk en bedenk ik me nu dat ik de tijd die ik aan deze blog besteed heb, eigenlijk aan mijn voorbereidingen had moeten besteden. Betekent dat er vannacht even wat langer doorgewerkt zal moeten worden.

Nog
9 nachtjes slapen.