Dopingjagers richten pijlen op astma-medicatie

De medische commissie van het Internationaal Olympisch Comité en het WADA (World Anti-Doping Agency) hebben aangekondigd de jacht te gaan openen op het steeds wijder verbreide gebruik van anti-astma middelen door atleten, zo meldt een recent artikel in Inside Triathlon

Astma komt onder de bevolking in ongeveer 1% van de gevallen voor. Onder atleten is de diagnose ‘astmatisch’ echter fors hoger. Zo stond 6% van alle Olympische atleten in Sydney officieel te boek als zijnde astmatisch, en was daardoor in staat om legaal astma-medicatie te gebruiken. Een en ander heeft inmiddels de achterdocht van de dopingjagers gewekt. Naar verluid staat onder de toptriatleten nog een groter percentage officieel te boek als zijnde astmatisch.

De dopingjagers concluderen daaruit dat het kennelijk een “populaire ziekte” is geworden. Maar wat zij daarbij over het hoofd zien, is dat sporters in het algemeen, en duursporters in het bijzonder, niet bepaald een normale doorsnee van de bevolking zijn.
Bij dertig procent van de mensen is in enige mate sprake van verminderde inhalatie. De meesten hebben daar bij de normale dagelijkse activiteiten weinig hinder van. Maar bij (top)sporters, die immers fikse prestaties leveren, treedt die verminderde inhalatiecapaciteit ineens hard op de voorgrond. Het is op zich dus niet verwonderlijk dat je bij topsporters vaker astma-achtige klachten ziet.

Op 1 september worden nieuwe regels van kracht die het groeiende gebruik van astma-medicatie (de zgn. beta-2 agonisten) onder verder alleszins fitte en gezonde atleten tegen te gaan. Deze nieuwe regels vereisen dat de atleet klinisch bewijs moet kunnen overleggen dat hij of zij daadwerkelijk astma heeft, voordat het gebruik van astma-medicatie wordt toegestaan. Een doktersverklaring alleen is dan dus niet meer voldoende. Ook zullen zij zich moeten onderwerpen aan eventuele testen.

De uitvoering van deze nieuwe regels zouden de International Triathlon Union mogelijk ettelijke tienduizenden dollars kunnen gaan kosten. Geld dat de ITU niet heeft – afgelopen jaar bedroeg het anti-doping budget van de ITU net 2000 dollar.

Bronnen / Links:
Inside Triathlon