Triathlon226

Zoals ik in een artikel bijna 2 jaar geleden al een keer heb geschreven de meest vreemde naam voor een running schoenen merk. De schoen die ik destijds mocht testen was één van de eerste productiemodellen van Hoka One One. En zoals ik destijds al schreef ook één van de meest bizarre loopervaringen. De demping die in deze schoenen zit is met niets anders te vergelijken. Waarom een nieuwe test ronde? Het model wat ik destijds had gaf na een km of zeven al zoveel blaarongemak dat ik er na een paar keer lopen mee was gestopt en ze aan een collega loopster had gegeven. Maar zoals voor de meeste merken wel geldt moet er geleerd worden van de fouten en voor Hoka is dat niet anders. Een aantal maanden geleden besloot ik om weer een een paar te bestellen omdat met name op het forum van de Amerikaanse triathlonwebsite www.slowtwitch.com zo ongelofelijk veel positieve reacties stonden van mensen die dankzij de Hoka schoenen weer meer en langer konden hardlopen dan met ‘normale’ loopschoenen.

De Hoka One One schoenen onderscheiden zich van de andere merken door hun dikke zolen. Deze hebben gemiddeld een dikte die 2 tot 3 x de dikte van een normale loopschoen en evenredig veel schokdemping. De schoen die ik heb getest is de nieuwe Bondi B. De Bondi B heeft een tussenzool met een dikte onder de hiel van 29 mm en onder de voorvoet 24,5 mm. Met andere woorden een hiel naar voorvoet drop van 4,5 mm. Eigenlijk dus een minimalistische schoen met een maximale demping. Je zou verwachten dat de schoenen door deze dikke zolen minder stabiel zijn en in eerste instantie ervaar je dat ook wel zo, maar nu blaarvorming in deze nieuwe versie uitblijft en ik er langer en meer op kan lopen merk je dat je er aan gewend raakt. Je leert als het ware het gedrag van de schoenen kennen zoals je ook het stuurgedrag van een nieuwe fiets moet leren kennen. In het begin had ik het gevoel bij een wat hoger tempo lichtelijk de bocht uit te vliegen, maar zoals gezegd je leert de loopeigenschappen van de schoenen en daar ga je als vanzelf op inspelen. Eigenlijk merk ik er nu niets meer van. Want ja, ik ben over de ‘schaamte’ heen en loop rustig overdag in mijn Hoka’s. Maar ik zal de laatste zijn om niet toe te geven dat ze er op zijn zachtst gezegd nogal grof en lomp uitzien. Totdat je ze in je handen of nog liever aan je voeten hebt. Dan verdwijnt dat logge en lompe gevoel volledig. Ze zijn in verhouding tot de hoeveelheid schoen ongelofelijk licht met een gewicht van nog geen 300 gram in een herenmaat 43.

Maar ga je er mee lopen dan ben je werkelijk stomverbaasd over de loopsensatie die je ervaart. Hoka One One betekent in het Maori ‘ Time to Fly ‘ En de schoenen geven zo veel demping dat het met geen pen is te beschrijven en het inderdaad aanvoelt als zweven over de grond. Dit gevoel is iets wat je alleen maar kunt ervaren door ze aan te trekken en er op te lopen. Je zou verwachten dat zoveel demping in ieder geval ten koste gaat van loopsnelheid en looptechniek. Maar ook hier is niets minder waar. Het is voor mij net zo eenvoudig  om hier 180 passen per minuut mee te maken dan bijv. met een paar Newton’s. Ook de snelheid handhaven is geen probleem hoewel ik eerlijkheidshalve moet toegeven dat tegenwoordig voor deze ouder wordende man 15 km/ph wel een beetje de max aan het worden is over wat langere afstanden. Ik kan mij heel goed voorstellen dat de jongeren onder ons die een hoger tempo dan dat lopen een nog lichtere en actievere schoen willen hebben. Aan de andere kant zijn er ook lopers die met Hoka’s aan een marathon tijd van 2.32 gelopen hebben dus op zich wordt de snelheid tot een bepaald niveau niet beïnvloed. Dat komt omdat de zool veel stijver is dan normaal. Zo stijf dat je hem alleen met kracht kunt buigen. Tijdens het lopen ervaar je echter deze stijfheid in het geheel niet, integendeel zelfs. De energie wordt door de stijve zool opgeslagen en op het moment van afzet afgegeven. Min of meer het principe van een polsstok bij het polsstokhoogspringen. Wel had ik, net als de vorige keer, de eerste 3 weken een wat vreemd gevoel in de bovenbenen maar niet meer het vermoeide gevoel van mijn eerste paar. Ik heb ook de indruk dat de nieuwe generatie iets minder extreem zacht is dan mijn eerste paar twee jaar geleden.

In Amerika zijn ze de afgelopen twee jaar enorm in populariteit gegroeid en juist bij triathleten omdat voor een heel groot deel van de recreanten na 90 of 180 km fietsen de snelheid niet echt een rol meer speelt, maar meer het comfort en behoud van de spieren. Wanneer je meer dan 3.30 over de marathon loopt kun je je afvragen in hoeverre het nog zinvol is om met een licht wedstrijdschoentje te lopen. Maar een groot deel van de triathleten is blij wanneer ze tussen de 3.30 en de 4.30 hun marathon afleggen. Het is - nog - niet wetenschappelijk aangetoond maar ik kan mij wel vinden in de theorie dat wanneer je die tijd nodig hebt om je marathonafstand af te leggen je misschien wel sneller zou zijn wanneer je de spierschade die ontstaat door gebrek aan demping van een lichtere minder dempende schoen zou kunnen verminderen door juist extra veel demping te hebben. Of dat je trainingen effectiever worden wanneer de spierschade van een lange duurloop minder groot is omdat de klap op de benen dusdanig verkleind is dat je sneller herteld. En je minder vermoeid en ‘beschadigd’  met de volgende training kunt starten.

Anyway, het is allemaal heel lastig om het wetenschappelijk aan te tonen, maar ik moet zeggen dat ik de laatste paar weken een paar royale trainingen heb afgelegd oplopend tot 33 km en alle keren dat ik de met de Hoka’s had gelopen de dag erna echt beduidend minder last van de benen had. Maar ook een 15 km volle bak leverde minder vermoeidheid / spierschade op dan normaal. Wat meer opvalt is dat je door het gevoel van minder grond contact en het uitblijven van impact je minder in de gaten hebt dat je met een redelijke snelheid loopt.

Ik lees dat in Amerika met name de lopers die geplaagd worden door kuit-, achillespees-, knie-, hielspoor en lage rugklachten letterlijk helemaal weglopen met de Hoka’s waarbij enkelen zelfs beweren dat ze dankzij hun Hoka’s überhaupt nog kunnen hardlopen. Nou is dat misschien hier en daar wat overdreven, maar het moet gezegd worden dat ook bij een agressieve haklanding je niets of nauwelijks iets voelt van een impact op de grond. Hoka zelf beweert dat er 3,3% minder energie nodig is om eenzelfde snelheid te lopen als met een andere schoen. De krachten op de tibillis anterior, de scheenbeenspier aan de voorzijde van het been, worden met 15% gereduceerd. Dit is een spier die vaak wordt onderschat bij loopblessures en de schokimpact op het lichaam is 25% minder groot dan met reguliere hardloopschoenen. Overigens is niet alleen in Amerika de populariteit van de schoenen groeiende ook in de landen om ons heen en in het moederland Frankrijk is de vraag erg groot.

Dit zijn specifiek van die schoenen die je eerst goed wilt kunnen proberen en voelen voordat je weet of je het lekker vindt of niet en soms je zelfs even moet wennen. Maar zeker de moeite van het proberen waard zijn wanneer je gevoelig bent voor sommige klachten zoals hierboven benoemd of gewoon omdat je het gevoel van meer schokdemping plezierig vindt. De agent voor Nederland organiseert volgende week zaterdag 28 september de eerste Hoka Test Clinic bij Tri-Run in Hilversum van 09:00 tot 12:00. Je hebt dan de mogelijkheid om de schoenen ‘live’ te proberen en de verschillende modellen te ervaren. Voor meer informatie over de Hoka schoenen kun je terecht op www.hokaoneone.com en de facebook pagina van hoka one one nl.