Triathlon226

Soms zit het niet mee. En soms zit het zelfs enorm tegen. Voor sommigen is het een aanleiding om zich terug te trekken en het bijltje er bij neer te gooien. Zo niet voor Marco Hoogenraad. Het afgelopen jaar was - om het mild uit te drukken - een aaneenschakeling van ongelukken en tegenslagen. De 46-jarige Rijswijker is echter nog steeds strijdbaar en en smeedt alweer plannen voor een nieuwe come-back.

Vorig jaar tijdens het EK cross-triathlon begon het allemaal. Hoogenraad kwam in de tweede mountainbikeronde ten val bij de afdaling van de natte en gladde strandtrappen, terwijl hij op dat moment nog voorin de age-group race meedraaide. Het gevolg: een gebroken dijbeenkop. En een dikke streep door zijn plannen om op de hele in Almere een scherpe tijd neer te zetten. Kort daarna kwam meteen een volgende klap. Terwijl Hoogenraad aan het bed gekluisterd was, verloor hij kort na elkaar eerst zijn vader en vervolgens ook zijn moeder.
In september kon Hoogenraad starten met een intensief revalidatietraject, en rond nieuwjaar - sneller dan in eerste aanleg verwacht - was hij weer hersteld verklaard. Meteen ging hij aan de gang om weer wedstrijdfit te worden, met opnieuw als doel: starten in Almere. In april maakte hij zijn come-back aan het wedstrijdfront met hem zeer tevreden stellende resultaten tijdens het EK sprint-duathlon in Horst en de halve triathlon van Malaga.

Koud thuisgekomen uit Spanje besloop het ongeluksduiveltje Hoogenraad opnieuw. Tijdens een rustige trainingsrit op de dag van de troonswisseling komt hij bij het pakken van zijn bidon op zijn ligstuur op onverklaarbare wijze ten val. Naast diverse wonden en een afgebroken voortand verliest hij ook zijn linkerpink. En daarnaast zijn Specialized Shiv fors in de kreukels en zijn helm gebarsten. “Je moet er niet aan denken wat het gevolg zou zijn als ik die helm niet op had gehad.”
En alsof het niet genoeg is: een dag later krijgt zijn vrouw Barbera te horen dat bij haar borstkanker is geconstateerd. Even zag hij het niet meer zitten. Maar door de strijdvaardigheid en positiviteit van zijn vrouw kon hij gelukkig weer snel de knop terug omzetten. “Erg balen allemaal ja, maar ik kom wel weer terug, sterker nog: ik loop volop en fiets alweer op de Tacx. Inmiddels zijn ook de laatste hechtingen eruit en mag ik weer gaan zwemmen. Alleen met nog minder watergevoel dan ik al had, haha.”

Samen met zijn vrouw zet Hoogenraad er nu de schouders weer onder: “Ze wil graag dat ik mijn missie naar Almere voortzet. Nu ook voor haar. Ik ga hier natuurlijk graag op in, maar dat is uiteraard ook afhankelijk van haar traject. In ieder geval wil ik volgend jaar een Ironman of Challenge aan het eind van het jaar doen en dan Barbera opnieuw ten huwelijk vragen. Dan zijn we 21 jaar getrouwd. Gewoon om een rotperiode af te sluiten. Ik hoop er naartoe te kunnen werken met wat ondersteuning op materiaalgebied en misschien bij mijn werkgever iets meer vrije tijd zodat ik nog één keer in de hopelijk beste vorm van mijn leven kan zijn”. Met de steun van enkele vrienden wordt nu gezocht naar wat (materiële en/of financiële) steun van zijn nieuwe ambities.

Hoogenraad had in april al aan de organisatie van de Beach Challenge toegezegd dit jaar terug te keren naar de eerste ‘plaats des onheils’, maar dan in de zeezwemtocht. “Dat zal nu nog wat minder snel gaan dan eerder, maar we gaan het gewoon doen.”