Triathlon226

Februari loopt op zijn eind. De tijd vliegt me sneller voorbij dan me lief is. Nog maar twee en een halve maand … en dan moet het gebeuren: mijn eerste lange-afstandstriathlon. Het begint zo langzamerhand wel steeds meer te kriebelen. In gedachten heb ik het fietsparcours al een paar maal afgelegd, maar het meest zie ik toch wel op tegen die marathon op het eind.

Over het zwemmen heb ik het maar even niet. Wie de columns vanaf het begin heeft gevolgd weet dat ik geen begenadigd zwemmer ben. Toen ik weer begon met triathlon in 2008 deed ik 12:30 over 500 meter; dat is inmiddels verbeterd tot onder de 9 minuten. Graag had ik daar nog een minuut vanaf gedaan deze winter, maar dat zou mijns inziens ten koste gaan van de onderdelen die ik werkelijk leuk vind, het fietsen en lopen. Of ik nou met veel trainen 1h05 ga zwemmen over die 3,8 kilometer of met mijn huidige niveau 1h15… die tien minuten neem ik maar voor lief. Ik heb besloten me te focussen op die onderdelen die ik werkelijk leuk vind. Het is tenslotte hobby.

De schema’s die ik nu zelf maak heb ik steeds in blokken van drie maanden opgesteld. Recent heb ik dus het laatste blok van drie maanden richting Lanzarote in detail ingevuld. En dat gaf mijn energie en enthousiasme een nieuwe boost. Alleen al de voorpret van het opstellen van dat schema wist het elan op te schroeven. Helaas gooide de griep tussendoor even roet in het eten, maar ik verwacht sterker dan ooit aan het avontuur te mogen beginnen. Om een tipje van de sluier op te lichten: ik lift momenteel mee op het marathonschema van mijn atletiektrainer. Dat schema is gericht op de Enschede Marathon. Dat gebruik ik dus als basis (ik loop dan in Enschede de halve marathon, vier weken voor Lanzarote, dus op reserve) en plan daar vervolgens de andere onderdelen omheen. Duidelijk merkbaar is hoe de inhoud op het looponderdeel zienderogen is toegenomen. Normaal deed ik nooit duurlopen langer dan één uur non-stop, inmiddels zit ik op twee en een half uur. En daarmee loop ik momenteel probleemloos tijden die dicht bij mijn PR op de tien kilometer liggen (35-hoog). Ik acht verbetering van dat PR op dit moment zelfs mogelijk, maar is geen doel op zich.

Het fietsen heb ik tot begin januari gewoon op de weg kunnen doen. Met de komst van de sneeuw had ik het voorrecht bij mijn sponsor Life indoor te kunnen trainen. Dus veel spinninguren gemaakt, maar vooral laag in de zone. Inmiddels gaat het weer specifieker richting krachtblokken en in april staat nog een trainingsstage op Mallorca gepland. Daar ga ik vooral kilometers maken en tevens ga ik dan ook nog een wedstrijd doen, de Triathlon Portocolom (TriStar111-format). Ik denk een mooie graadmeter voor Lanzarote, zes weken later.

Ook met de tussenstand voor KiKa gaat het goed: inmiddels is het bedrag gestegen boven de 5500 euro. Omdat ik heb besloten het seizoen nog een lange afstandsstaartje te geven (Challenge Almere) hoop ik dit bedrag nog te kunnen laten groeien tot hopelijk 7500 euro. Na Almere wil ik het eindbedrag dan overhandigen aan KiKa. Mooi dat ik – en alle mensen die hebben gedoneerd - op deze manier hopelijk iets kunnen bijdragen aan dit goede doel, via het mogen beoefenen van deze fantastische sport. Dus als je KiKa ook wil steunen: gebruik in de omschrijving “Ironman4KiKa” en het bedrag wordt aan de actie gelinkt, of het nu op mijn speciaal voor KiKa geopende rekening wordt overgemaakt (47.56.00.827, t.n.v. E.F. Lentfert) of aan KiKa zelf (Giro 8118, t.n.v. KiKa).

Two more months to go on the Lanza-Road!