Zij is Danne Boterenbrood, hij is Jan van Berkel. Samen maken ze deel uit van Team Nederland en strijden ze voor Olympische deelname in Londen 2012. Volg hier hun belevenissen, proef uit de NTC-keuken, smul van trainingsrecepten van de toppers en leef mee met hun raceavonturen. Danne en Jan nemen je mee van continent naar continent, van maand tot maand, op weg naar de berg Olympus. Kijk elke twee weken op de site voor een bijdrage van Jan of Danne. And remember folks….Orange is the new Cool!
‘Kiwi-stijl’ met een flinke scheut oranje
NELSON (NZL) – Wat stonden we soms te kijken die eerste weken in Nieuw-Zeeland en wat was het af en toe wennen. Zeker voor de conservatieve, eenkennige maar vooral o zo Nederlandse atleet die ik ben, was het een stevige kennismaking met de ‘Kiwi-stijl’. Zowel fysiek als mentaal zorgde de omschakeling voor de nodige onrust en af en toe irriteerde het me ook mateloos.
Want waar waren de keurige asfaltwegen, de rustige, vlakke looprondjes, het comfortabele 25m-binnenbad, de beleefde mensen, onze duidelijke organisatie en structuur en al onze vertrouwde gewoontes gebleven? Wat was er nog over van onze comfortzone?
Om de overgang van het ‘degelijke’ Nederland naar het wildere Nieuw-Zeeland aan te geven een paar voorbeelden uit de dagelijkse praktijk:
- Bands-only en vlinderslag – Die twee woorden geven een aardige samenvatting van de zwemtrainingen de afgelopen twee maanden. Voor 12x 50m vlinderslag draaien we onze hand niet meer om, waar ik vroeger (als er al een keer iets in de buurt kwam) de ene helft onder water zwom en de andere helft met een arm.
- Warming-up? – Coach: ‘Jongens, wetsuit aan, duik erin, 200m Z3 gevolgd door 100m voluit. We mompelen nog wat over inzwemmen, maar coach schudt zijn hoofd en vraagt zich af waarom we er eigenlijk nog niet inliggen.
- Circuittraining – Niks geen precies uitgebalanceerde, high-tech oefeningen. Gewoon terug naar de basis met star jumps, knee jumps en een minuut lang tekeer gaan op de boksbal.
- Ocean swim – Elke donderdagavond is het vaste prik: de 1K-swim race in de haven van Nelson. Dat gaat ongeveer zo: aankomen, nummer op de hand, wetsuit aan, klaarliggen en PANG. 15 minuten volle bak, eruit, wetsuit uit en nog natrillend weer terug naar huis. En de Kiwi’s? Die vechten of hun leven er vanaf hangt en geven geen meter prijs.
- Open water swim Lake Wanaka – Het water is ruiger dan ik ooit heb meegemaakt als we met de Nieuw-Zeelandse selectie het meer induiken. We zwemmen niet meer, maar zijn overgegaan op harken. En de Nieuw-Zeelandse coaches? Die peddelen rustig naast ons in de kayak terwijl wij ons afvragen hoe we in vredesnaam ooit weer aan de kant komen.
En zo zijn er nog legio voorbeelden. Van pure nood stopte Jan in Wanaka de lunchbox maar achter in het fietsshirt en reed ik rond met een enorme zak brood. Waar vroeger de haren netjes vastgespeld moesten worden voor iedere looptraining loop ik nu geregeld met losse haren. Waar ik thuis met lopen de heuvels angstvallig vermeed (tenzij het nadrukkelijk op het schema stond) gaat het hier meteen vanaf de voordeur al omhoog. De mensen lopen hier op blote voeten, de huizen staan kris kras door elkaar, alles kan en heel veel mag.
Inmiddels zijn we erdoorheen, zijn we iets wilder geworden en hebben we er baat bij. De coach is streng en durft het gerust zwaar te maken. Het is me echter ook wel het jaar. 2012. Londen. Nog maar een paar maanden om ons in de vorm van ons leven te trainen. Een beetje van Nederland en een beetje van Nieuw-Zeeland. ‘Kiwi-stijl’ met een flinke scheut oranje. Let’s get ready.
