Triathlon226

Zij is Danne Boterenbrood, hij is Jan van Berkel. Samen maken ze deel uit van Team Nederland en strijden ze voor Olympische deelname in Londen 2012. Volg hier hun belevenissen, proef uit de NTC-keuken, smul van trainingsrecepten van de toppers en leef mee met hun raceavonturen. Danne en Jan nemen je mee van continent naar continent, van maand tot maand, op weg naar de berg Olympus. Kijk elke twee weken op de site voor een bijdrage van Jan of Danne. And remember folks… Orange is the new Cool!

Train yourself ugly

SITTARD - Dat is het onderschrift bij een foto van Jan, waarop hij tijdens het wachten op de fietstraining in slaap is gevallen met z’n helm al op. Het is een zin die de lading van deze maanden goed dekt. De eerste, zware maanden waarin we proberen om weer een sprong te maken ten opzichte van vorig jaar en de basis leggen voor het nieuwe seizoen.
En zeker de voorbereiding op het komende seizoen, waarin het erop of eronder zal worden, zorgt ervoor dat ik soms onrustig word en me meer dan anders afvraag of ik op de goede weg zit. Want allemachtig, er zijn wel 100 wegen naar Sydney en hoofddoel is om via de slimste weg èn in topvorm precies op tijd in Sydney aan te komen. Niet te vroeg, maar ook zeker niet te laat.

Gelukkig houden de mensen om ons heen het hoofd koel en zorgen ze er daarnaast voor dat we geen kans krijgen om weg te zakken in een kleine winterslaap. Zo is de woensdag inmiddels met recht ‘gehaktdag’ te noemen met twee tot drie rondjes Moorveld-Slinger-Snijdersberg, gevolgd door een pittige sessie op de baan met de #kwelgeest (sleetje met gewicht). Ook in het zwembad worden de teugels aangetrokken en is het zes dagen per week hard werken aan het kracht-uithoudingsvermogen, o.a. met veel vlinderslag, paddles, sprintkoord en drag-suit.

Dit zijn de weken waarin het leven heel simpel wordt: trainen, eten en slapen. Het zijn de weken waarin de afwas net zo lang blijft staan tot het servies op is, waarin we dagelijks een nieuwe voorraad brood inslaan, waarin de stofwolken door het huis vliegen en waarin avondjes uit met alle gemak worden afgezegd. Het zijn ook de weken waarin ik me ’s ochtends eerder 72 dan 26 voel, waarin m’n armen al pijn doen bij het wassen van m’n haar, waarin de trap soms een heus obstakel is en waarin het lijkt of ik elke dag met vermoeide benen begin.

Toch zijn deze maanden belangrijk voor het komende seizoen. Toen ik tien jaar geleden begon met triathlon las ik in een klein clubblaadje eens over de vergelijking tussen trainen en het bouwen van een huis. De fundering die moet worden gelegd om vervolgens elke maand de stenen muur hoger te maken om zo uiteindelijk het dak erop te kunnen zetten. Zo onbeduidend als het blaadje misschien was, ik ben de strekking van de tekst nooit vergeten. Het helpt me om het geduld te bewaren en het tempo laag te houden in de eerste maanden. Oftewel: “Lopen in een tempo waarin je liever niet door de buurman gezien wordt”, aldus Frank Heldoorn.

Ondanks de twijfels die af en toe de kop opsteken staat er een ding buiten kijf: trainen helpt. Daarom gaan we rustig door, ook op de dagen dat niets lijkt te lukken.

Train yourself ugly. Met alle plezier.