Triathlon226

BMC heeft dit jaar hun nieuwste tijdrit/triathlon machine gelanceerd. O.a. onder de tri-shorts van de broers Andreas en Michael Raelert. Op het eerste gezicht ziet de fiets er wat hoekig uit en het uiterlijk roept bij mij meteen een soort Amerikaanse Stealth bommenwerper look op. De kleurstelling is mat zwart met afhankelijk van de prijsstelling door de verschillende afmontages een andere kleur als accent bijv. blauw of rood. Onder de matte laklaag zie je duidelijk de vlekkerige patronen van het carbon verwerkingsproces zitten. Ik vind dat zelf altijd wel erg fraai en het past zeker bij de ruwe uitsraling van de fiets, maar het moet wel een beetje je ding zijn.

Maar voor alle fietsen geldt, hij moet je passen. BMC hanteert in de TM01 eigenlijk 3 logische maten en 1 afwijkende extra maat. In de maten S, M/L en L lopen de maten geometrisch redelijk trapsgewijs en in verhouding omhoog waarbij je de pasvorm van een S bijv. kunt vergelijken met een Cervelo P2 in maat 51, een M/L met een P2 in maat 54 en een L met maat 58 in een P2. Je ziet dat bij de BMC eigenlijk maat 56 wordt overgeslagen. Naast deze oplopende maatvoering zit er 1 andere maat tussen, de M/S. Deze fiets heeft een duidelijk andere soort geometrie dan de andere 3 maaten. Namelijk een hoogte die qua Stack waarde gelijk is aan die van de maat M/L namelijk 515 mm, maar in Reach waarde 4 cm korter is dan de maat M/L. De M/S is zelfs nog 1½ cm korter dan de maat S. Dit geeft maar weer eens hoe fabrikanten met hun maten lopen te variëren en hoe snel een fout in de juiste keuze van de maat is gemaakt. BMC presenteert de maat M/S namelijk wel boven de S terwijl deze qua Reach langer is, maar in de Stack waarde lager. BMC laat dus de Stack waarde bepalend zijn voor de volgorde van de maten.

Zoals ik al noemde komen de maten redelijk overeen met die van een aantal van de Cervelo P2 maten. Je zou dus kunnen zeggen dat de BMC gematigd aggresief is in de aan te nemen aerodynamische positie. De zadelbuis staat onder een hoek van 77 graden, maar gelukkig heeft deze een ruime verstelbaarheid naar voren toe zodat er een zeer steile positie haalbaar is. Volgens BMC rijdt Andreas Raelert zijn fiets zelfs in een zadelpositie van 182 graden en hij zit dan ook nog eens redelijk voor op zijn zadel dus virtueel zelfs nog iets steiler, maar dat hoeft natuurlijk niet.

Net als bij de meeste andere nieuwe modelen triathlonfietsen zijn de remmen en kabels zoveel mogelijk weggewerkt uit het ‘gezicht’ van de wind. Zo ook bij de BMC TM01. Ik vind het er hier en daar wederom wat hoekig uitzien en minder vloeiend dan bijv. bij de Trek Speed Concept 9-serie, maar dat is uiteindelijk een kwestie van persoonlijke smaak. Ik heb niet de illusie dat wij gewone stervelingen daar verder qua aerodynamica iets van merken en het geeft de fiets ook wel weer iets stoers. Ook de achterrem zit zoals bij vele anderen onder het bracket gemonteerd. De rem- en versnellingskabels gaan zo snel mogelijk het frame in om daarna via een vrij royale opening aan de bovenzijde van de bovenbuis het frame in te gaan. Dat hebben ze bij BMC toch net even wat handiger gedaan dan bij de Trek Speed Concept modellen. Bij de BMC wordt de opening door een simpel doch doeltreffende plaatje keurig afgedekt. Bij de Trek zit er een rubber ‘dopje’ in met 3 openingen voor de kabels wat een crime is om er in te stoppen en het er ook in te laten zitten.  Ook bij de achtervork bevestiging komen de Stealth-achtige hoekige vormen weer terug.   

Waar de BMC zich van de andere topmodellen onderscheidt is dat er geen gebruik gemaakt wordt van een eigen geïntegreerde stuur/stuurpen combinatie zoals we dat wel op de meeste andere merken terugzien. Dat heeft voor- en nadelen. De voordelen zijn dat je elk stuur naar keuze kunt gebruiken en het nadeel is dat er in dit geval een toch wel redelijk, in mijn optiek althans, lelijke stuurpen combinatie aan vast zit. De ‘stuurpen’ bestaat eigenlijk uit allemaal losse delen met verschillende vormen die je als een soort puzzel in elkaar kunt monteren. Met een beetje puzzelen zijn er dan 30 verschillende posities haalbaar. Zowel in lengte als in hoogte. Maar als de fiets wat aan de diepe kant is voor je dan krijg je dus een soort omhoog buigende stuurkolom zoals bij Andreas Raelert het geval is. Dit vind ik persoonlijk wel een minpuntje van de hele BMC TM01. Bij fietsen van Felt, Trek en Blue is dit een stuk fraaier gemonteerd, maar daar zit je dan ook wel vast aan de beperkende factor van het specifieke stuur van dat betreffende merk. Wat voor de meeste overigens geen enkel nadeel hoeft te zijn omdat het stuk voor stuk erg fraaie sturen zijn.

Maar pas je redelijk standaard in de maten van de BMC dan heb je deze wat raar ogende combinatie stuurpen natuurlijk niet nodig en ziet het er al heel anders uit zoals goed zichtbaar is bij de onderstaande Ultegra versie. Wanneer je de stuurpen positie vergelijkt tussen de bovenstaande en onderstaande afbeelding is duidelijk te zien dat om de fiets goed passend te laten zijn voor Andrea Raelert de stuurpen behoorlijk omhoog geplaatst moet worden en dat de positie op de onderste afbeelding duidelijk fraaier is dan bij de fiets van Andreas. Goed laten meten dus wat bij je past en of je er op past voordat je een dergelijke fiets gaat aanschaffen. De BMC zal behoorlijk stabiel op de weg liggen gezien de lengte van het front center. Dit is zelfs nog iets langer dan bij de Cervelo P2 en dat is toch al een zeer stabiel rijdende fiets. Het betekent ook dat hij wat trager door de bocht zal gaan, maar daar is deze fiets ook niet voor ontwikkeld. Als je van deze wat ruwe en spartaanse look houdt heb je een schitterende fiets. Ben erg benieuwd hoeveel we er volgend jaar in de wisselzones zien staan.