Op 14 oktober zullen in de baai van Kailua-Kona ruim 1600 atleten te water gaan voor ‘s werelds meest tot de verbeelding sprekende triathlon: de Ironman van Hawaii. In het 133 personen tellende “pro” startveld bevinden zich ook twee Nederlanders: Frank Heldoorn en Guido Gosselink. Voor Gosselink is het de eerste keer dat hij in het Mekka van de triathlonsport start.
De 29-jarige inwoner van Enschede heeft al een druk en bewogen seizoen achter de rug: Hawaii wordt zijn vierde lange triathlon dit jaar. Eerder dit jaar startte hij al in het WK in Nice, in Roth en in Almere.
In een interview met Triathlon Sport meldde Gosselink eerder dat de Ironmans in Roth en Hawaii dit jaar van minder belang zouden zijn. De wedstrijd in Roth zou slechts dienen om kwalificatie af te dwingen voor Hawaii: “Als ik naar Hawaii ga wil ik als professional, ik wil me niet als age grouper kwalificeren.” Daarvoor moest Gosselink bij de eerste 16 finishen, hetgeen hem met een twaalfde plaats goed lukte. “En naar Hawaii wil ik vooral om ervaring op te doen, want dat lijkt me geen wedstrijd waar ik in een keer mijn beste prestatie neerzet. Ik denk dat ik daarvoor nog wel een paar keer terug moet.”
Het begin van het seizoen viel voor hem door onvoorziene omstandigheden een beetje in het water. Eerst ging de UT-triathlon van Enschede niet door vanwege de vuurwerkramp die net de dag daarvoor had plaatsgevonden. Twee weken erna stond de halve triathlon van Nieuwkoop op het programma, die eveneens op het allerlaatste moment werd geannuleerd vanwege een enorme voorjaarsstorm. “In feite werd door het wegvallen van deze wedstrijden Nice mijn eerste echte wedstrijd. Nu moest ik de wedstrijd ingaan met vijf en een halve maand voorbereiding.”
Het WK in Nice - wat zijn eerste grote seizoenspiek had moeten worden - werd enigszins een deceptie voor Gosselink. Door maagklachten kon hij niet optimaal presteren, hetgeen hem met name tijdens het lopen opbrak. Uiteindelijk zou hij als 27e finishen. “Ik zat de hele dag al niet echt goed in de wedstrijd, miste eenvoudigweg wedstrijdhardheid. Bij het lopen kwamen daar, na een goede eerste 15km nog maagproblemen bij en toen viel ik uit de top 20. Ik ben toen uiteraard nog wel doorgelopen, maar echt snel niet meer. Finishen was nog het enig over gebleven doel.”
Later in het seizoen groeide zijn vorm. Bij de Quelle Ironman van Roth (Duitsland) medio juli werd hij twaalfde in een zeer sterk veld. En in Almere, het tweede hoofddoel voor dit jaar, vielen alle puzzelstukjes op de juiste plaats. Hier veroverde Guido met een vierde plaats over-all de zilveren medaille op het Open NK, vlak achter Frank Heldoorn. Samen met Heldoorn - en overigens ook de nummers 1 en 2 van Almere, de Tsjech Petr Vabrousek en de Fin Anssi Lehtinen - staat hij op 14 oktober aan de start in Kona.
Kort na Almere leek Gosselink in eerste instantie de nodige hersteltijd nodig te hebben. “Ik heb nog geen hele triathlon gedaan waarbij ik meer spierpijn heb opgelopen! Het herinnert me er in ieder geval aan dat het een goede wedstrijd was”, aldus Gosselink. Een week later probeert hij echter toch een wedstrijdje in het Duitse Paderborn, samen met Chris Brands. Er doen ook niet de minsten mee, zoals Chippy Slater en Hawaii-concurrenten Ralf Eggert en Lothar Leder. “Lothar informeerde voor de wedstrijd of die looptijden in Almere echt zo snel waren en verklaarde me daarna voor gek dat ik meedoe vandaag. Ook Ralf Eggert sloot zich daar bij aan. Toch vreemd, want die Leder die doet echt nog veel gekkere dingen met zijn wedstrijdschema.”
“Tijdens de wedstrijd ging het redelijk goed: ik kwam als 12e binnen op 1.48 van winnaar Ralf Eggert, die Leder met 8 seconden versloeg en met een auto naar huis mocht. Mijn benen voelden goed”
De week na Paderborn trainde Gosselink al weer 20 uur. Tussendoor kwam nog ‘even’ de Olympische triathlon, die hij, ondanks een druk programma ernaast, niet wilde missen: “Machtig mooi om te zien, jammer dat de Nederlanders er geen potten konden breken. Van deze twee wedstrijden kende ik heel veel mensen met wie ik zelf gestreden heb in de World Cups. Dat zal de komende Spelen nooit meer het geval zijn.” Na dat weekeinde kwamen Frank Heldoorn en Pieter Jan Paarlberg voor een kort trainingskamp naar Enschede. “Na Almere zijn er nog maar weinig mensen geneigd om zo veel omvang te trainen en dan moet je elkaar opzoeken! Het is ook wel grappig om in je eentje in het Rutbeek te zwemmen, terwijl er alleen maar vissers om heen zitten en de bladeren al van de bomen vallen.”
Tussen de bedrijven door pakte hij ook nog de duathlon van Tubbergen mee, waar hij vijfde werd, vlak achter de selectie die naar het WK Duathlon in Calais gaat. “Ik liep goed, maar fietste nog veel beter, de snelste fietstijd.”
“Ik verwacht dat ik nu voldoende ervaring heb om de krachten in een hele triathlon goed te verdelen. Ik hoef ook niet ‘in de aanval’, ik kan het veroorloven om zuinig te rijden. Ik zal zeker de hartfrequentie goed in de gaten houden. Bij het lopen is daar nog genoeg te winnen, wie weet is de titel ‘Rookie of the year’ nog wel haalbaar. Maar er zijn er waarschijnlijk wel meer die met de plannen naar Hawaii gaan. Wat positie betreft denk ik dat top 20 een uitstekend resultaat zal zijn en ik hoop weer onder de 9 uur te gaan. Dan heb ik 6 hele triathlons binnen de 9 uur gedaan in twee jaar (Zurich, Almere, Florida, Roth, Almere en Hawaii). Lijkt me wel een mooi rijtje.”
Voor het volgende seizoen zijn zijn plannen nog niet vast-omlijnd, alhoewel wederom de nadruk op de lange afstand zal liggen. “Ik heb nog geen keuzes gemaakt welke wedstrijden ik ga doen. Na Hawaii ga ik me daar mee bezig houden. Daarnaast loopt mjin contract met hoofdsponsor Weyl Beef Products na dit seizoen af, dus ik ga op sponsorjacht voor het nieuwe seizoen. Ik heb de afgelopen drie jaar parttime gewerkt bij Thomson-CSF Signaal en zeer waarschijnlijk ga ik daar volgend jaar mee door.”
Op 5 oktober vertrekt Gosselink samen met zijn vriendin Anke naar Kona.
